பெய்யெனப் பெய்யு மழை?

குறள்:

தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநன் தொழுதெழுவாள்
பெய்யெனப் பெய்யு மழை.
                                                     -- குறள் எண்: 55

தற்போதைய பொருட்கள்:

பரிமேலழகர் உரை: பிற தெய்வம் தொழாது தன் தெய்வம் ஆகிய கொழுநனைத் தொழாநின்று துயிலெழுவாள், பெய் என்று சொல்ல மழை பெய்யும்.

கலைஞர் உரை: கணவன் வாக்கினைக் கடவுள் வாக்கினை விட மேலானதாகக் கருதி அவனையே தொழுதிடும் மனைவி பெய் என ஆணையிட்டவுடன் அஞ்சி நடுங்கிப் பெய்கின்ற மழையைப் போலத் தன்னை அடிமையாக எண்ணிக் கொள்பவளாவாள்.

மு.வ உரை: வேறு தெய்வம் தொழாதவளாய்த் தன் கணவனையே தெய்வமாகக் கொண்டு தொழுது துயிலெழுகின்றவள் பெய் என்றால் மழை பெய்யும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை: பிற தெய்வங்களைத் தொழாமல் கணவனையே தெய்வமாகத் தொழுது வாழும் மனைவி, பெய் என்று சொன்னால் மழை பெய்யும்.

தவறுகள்:

மேற்காணும் உரைகளே அன்றி இணையத்தில் பல உரைகள் காணக் கிடைத்தாலும் அவற்றை இங்கே விரிக்கப் போவதில்லை. இந்த நான்கு உரைகளில் கலைஞர் உரை தவிர மற்ற உரைகள் யாவும் ஒரே கருத்தையே கூறி இருக்கின்றன. இவர்கள் உரை கூறும் முன்னர் திருவள்ளுவரின் நுண்மாண் நுழைபுலத்தை ஒருவேளை நினைவுகூர மறந்து விட்டார்களா இல்லை வள்ளுவரின் மதிப்பினைக் குறைக்க வேண்டி இவ்வாறு செய்துள்ளனரா எனப் புரியவில்லை. ஏனென்றால் இந்த விளக்க உரை நடைமுறைக்குச் சற்றும் பொருந்தாத ஒன்று என்பதை நாம் நன்கு அறிவோம். இவ் உரைகளில் உள்ள தவறு என்ன என்று காணலாம்.

இக் குறளின் முதல் அடியில் ஒரு பெண் திருமணத்திற்குப் பின்னர் தனது கணவனையே தெய்வமாகத் தொழ வேண்டும் என்ற கருத்து புலப்படுகிறது. இது நடைமுறையில் சாத்தியமா என்றால் சாத்தியமே ஆகும். ஏனென்றால் கணவனைத் தெய்வமாக எண்ணித் தொழுவது என்பது அவனது எண்ணங்களுக்கும் செயல்களுக்கும் மனைவி ஆனவள் தனது முழுமையான ஒத்துழைப்பு அதாவது ஆதரவு அளித்தல் ஆகும். இதை இன்றளவும் பல பெண்கள் செய்துகொண்டு தான் உள்ளனர். செய்யாதவர்களைப் பற்றியோ செய்ய விரும்பாதவர்களைப் பற்றியோ இங்கே நமக்குக் கவலையில்லை. ஆனால் அவர்கள் விரும்பினால் இது சாத்தியம் தான் என்பதையே இங்கே இக் கட்டுரை நிறுவ முயல்கிறது.

ஆனால் இரண்டாம் அடியில் வரும் கருத்து மிகவும் சிக்கலானது என்பதுடன் வேடிக்கையாகவும் அமைந்து விட்டது. கணவனையே தெய்வமாகத் தொழுகின்ற பெண்கள் மேகத்தைப் பார்த்து 'பெய்' என ஆணையிட்டால் மழை உடனே பெய்யும் என்ற கருத்து இரண்டாம் அடிக்குக் கூறப்படுகிறது. இது நடைமுறையில் சாத்தியமா என்றால் ஒருபோதும் இல்லை. ஏனென்றால் இக் கருத்து அறிவியலுக்கு முற்றிலும் புறம்பானது. இதைத் திருவள்ளுவரும் அறிவார். அவ்வாறு இருக்க, வள்ளுவர் இக் கருத்தினைக் கூறியுள்ளதாக இவர்கள் விளக்க உரை இயற்றினால் அது வள்ளுவருக்குப் பெருமை சேர்க்காது. இப்படி வள்ளுவரை முட்டாளாகக் காட்டுவதில் யாருக்கு மகிழ்ச்சியோ தெரியவில்லை. ஆனால் அவர்கள் மிகவும் கண்டிக்கப் பட வேண்டியவர்கள். கலைஞரின் உரையோ குறளுடன் சற்றும் ஒட்டாமல் இருக்கிறது. இந்தக் குழப்பங்களுக்கு எல்லாம் காரணம் ஒரே ஒரு எழுத்துப் பிழை தான். அதைப் பற்றி கீழே காணலாம்.

திருத்தம்:

இரண்டாம் அடியில் வரும் மழை என்ற சொல்லுக்குப் பதிலாக மிழை என்ற சொல் வரவேண்டும். இதுவே இங்கு தேவையான திருத்தமாகும். இரண்டாம் அடியினைக் கீழ்க்கண்டவாறு பிரிக்கலாம்.

பெய்யெனப் பெய்யு மிழை = பெய்+என+பெய்யும்+இழை

இதில் வரும் 'பெய்' என்பதற்கு 'அணி' என்றும் 'இழை' என்பதற்கு 'அணிகலன்' என்றும் 'எழு' என்பதற்கு 'தொடங்கு' என்றும் பொருளாகும். (சான்று: கழகத் தமிழ்க் கையகராதி, திருநெல்வேலி சைவசித்தாந்த நூற்பதிப்புக் கழகம்.) இனி இக் குறளின் திருந்திய சரியான பொருளானது ' தெய்வத்தைக் கூட தொழாமல் கணவனையே தொழுது (தனது வேலைகளைத்) தொடங்கும் பெண்ணானவள் (கட்டிய கணவன் கொணர்ந்து தந்து) 'அணிக' என்று கூற அணிகலனை அணிந்துகொள்வாள்.'

நிறுவுதல்:

இக் குறள் வாழ்க்கைத் துணைநலம் என்ற அதிகாரத்தின் கீழ் அமைந்துள்ளது. ஒரு சிறந்த வாழ்க்கைத் துணையானவள் எவ்வாறு தனது புகுந்த வீட்டிற்கு ஏற்றாற் போல வாழ்க்கை நடத்த வேண்டும் என்பதைப் பத்து குறள்களில் விளக்க முற்படுகிறது இந்த அதிகாரம். தனது கணவனின் பொருள் வளத்திற்கு ஏற்றாற் போல வாழ்க்கை நடத்துபவளே சிறந்த வாழ்க்கைத் துணை என்று கூறுகிறது இந்த அதிகாரத்தின் முதல் பாடல்.

மனைத்தக்க மாண்புடையள் ஆகித்தற் கொண்டான்
வளத்தக்காள் வாழ்க்கைத் துணை.

பொருட்செல்வம் இன்றி யாரும் இல்வாழ்க்கை நடத்த இயலாத நிலையில் கணவனின் பொருள்வளம் பற்றிய அறிவு மனைவிக்குக் கண்டிப்பாகத் தேவை. அதை அறிந்து கொள்வதுடன் அதற்கேற்றாற் போல குடும்பத்தைச் சிக்கனமான முறையில் நடத்திச் செல்ல வேண்டியதும் மனைவியின் கடமை ஆகும். பொதுவாக இல்வாழ்க்கைக்குத் தேவையான இன்றியமையாத பொருட்கள் மூன்றே மூன்று தான். அவை: உணவு, உடை, உறைவிடம் ஆகும். இவை தவிர தோடு, மூக்குத்தி, கைவளை, மார்பாரம் முதலான அணிகலன்கள் யாவும்  ஆடம்பரப் பொருட்களே ஆகும். ஆடம்பரமாகவே இருந்தாலும் இவற்றை மனைவிக்கு வாங்கித் தந்து அவளை அழகாக்கிப் பார்க்க வேண்டும் என்பது ஒவ்வொரு கணவனின் ஆசை தான். ஆனால் இந்த ஆசையை நிறைவேற்ற விடாமல் ஒரு ஏக்கமாகவே வைத்திருப்பது அவனது பொருள்வளம் அதாவது வருமானமே ஆகும்.

கணவனின் பொருள்வளத்தை அறிந்துகொண்டாலும் எல்லா இல்லத்தரசிகளும் கணவனிடம் 'அணிகலன்' வேண்டும் எனத் தொல்லை கொடுக்காமல் இருப்பதில்லை. சிலர் கணவனைக் கேட்காமல் தானே வாங்கிக் கொண்டு பின்னர் கணவனுக்குத் தெரிவிக்கின்றனர். பலர் கணவனை வற்புறுத்தியே பெற்றுக்கொள்கின்றனர். என்றால் அணிகலனுக்காக கணவனை எவ்வகையிலும் வற்புறுத்தாத பெண்கள் இவ் உலகில் இல்லையா?. என்ற கேள்வி நம்முள் எழுகிறது. இக் கேள்விக்கு 'இருக்கிறார்கள்' என்று இக் குறளின் மூலம் விடை பகர்கிறார் வள்ளுவர்.

' இப் பெண்கள் தெய்வத்தைத் தொழுவதில்லை; மாறாக தமது கணவனையே தொழுது தமது இல்லறக் கடமைகளைச் செய்யத் தொடங்குகிறார்கள். புதிய அணிகலன்களை கணவன் மகிழ்ச்சியுடன் கொண்டுவந்து கொடுத்து 'அணிந்துகொள்' எனக் கூறினால் மட்டுமே தாம் அணிந்து மகிழும் பண்பினர் இவர்கள். இவர்களே சிறந்த வாழ்க்கைத் துணைநலம் ஆவர்.' என்கிறார் வள்ளுவர்.

சரியான குறள்:

தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநன் தொழுதெழுவாள்
பெய்யெனப் பெய்யு மிழை.
.......................................................................................................................