புதன், 24 ஜூன், 2015

நுதலும் நுதலப்படாத கருத்துக்களும்


முன்னுரை:

நுதல் என்னும் சொல் சங்க காலத்தில் மிகவும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு இன்று வழக்கிழந்த நிலையில் உள்ள பல சொற்களுள் ஒன்றாகும். இச் சொல்லுக்குச் சில பொருட்களை தற்கால அகராதிகள் கூறி இருந்தாலும் அப் பொருட்கள் பல இடங்களில் குறிப்பாக பெண்களைப் பொருத்த மட்டில் பொருந்தாத நிலையே காணப்படுகிறது. இது இச் சொல்லுக்கு வேறு சில பொருட்களும் உள்ள நிலையினையே எடுத்துக் காட்டுகிறது.  இக் கட்டுரையில் இச் சொல் குறிக்கும் வேறு பொருட்களைப் பற்றிக் காணலாம்.

தற்போதைய பொருட்கள்:

நுதல் என்னும் சொல்லுக்குத் தற்கால அகராதிகள் கூறும் பொருட்கள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

இணையத் தமிழ்ப் பேரகராதி: சொல், நெற்றி, புருவம், தலை, மேலிடம்.
கழகத் தமிழ்க் கையகராதி: நெற்றி, தலை, புருவம், சொல்.

பொருள் பொருந்தாமை:

மேற்காணும் பொருட்களில் ஏதேனும் ஒரு பொருளாவது கீழ்க்காணும் பாடல்களில் பொருந்துகின்றதா என்று பார்ப்போம்.

ஒள் நுதல் பசப்பித்தோரே - ஐங்கு. 67
பல்லோர் அறியப் பசந்தன்று நுதலே.- ஐங்கு-55
ஒள் நுதல் பசப்பித்தோரே - ஐங்கு. 67
சுடர்நுதல் பசப்பச் சாஅய்ப் படர்மெலிந்து -ஐங்கு.107
என் நுதல் பசப்பதுவே. - ஐங்கு.222
திருநுதல் பசப்பவும் - ஐங்கு.230
வாள்நுதல் பசப்ப - ஐங்கு.423
ஒள்நுதல் பசப்பது எவன்கொல் - ஐங்கு.219
ஒள்நுதல் பசத்தல் - ஐங்கு.225
நல்நுதல் பசப்பவும் - ஐங்கு.227
நல்நுதல் பசத்தல் - ஐங்கு.234
ஒள்நுதல் பசப்ப - ஐங்கு.424
சுடர்நுதல் பசலை - கலி.125
வாள்நுதல் பசப்பு ஊர - கலி.127
ஆய்நுதல் பசப்பே - கலி.144
பாராட்டாக்கால் பசக்கும் நுதல் - கலி.25
நுதல் ஊரும் பசப்பு - கலி.28
பசந்தன்று நுதல் - கலி.36
நுதல் பசப்பு ஊர - கலி.99. அக.-205

மேற்காணும் பாடல்கள் அனைத்தும் காதலி அழுதுநின்ற நிலையைக் கூறுகின்றன. பசப்பு, பசத்தல், பசலை ஆகிய சொற்கள் யாவும் அழுகையைக் குறிக்கும் என்று ஏற்கெனவே நாம் பசப்பு என்றால் என்ன? என்ற கட்டுரையில் ஆய்வுசெய்து நிறுவியுள்ளோம். இந் நிலையில், அழுகையுடன் தொடர்புடைய உறுப்பாக மேற்காணும் பாடல்கள் அனைத்திலும் குறிப்படப்படும் 'நுதல்' என்ற சொல்லுக்குப் பொருளாக நெற்றியோ புருவமோ தலையோ பொருந்தாது. ஏனென்றால் நெற்றியோ புருவமோ தலையோ அழுவதில்லை.

அடுத்து 'சிறுநுதல்' என்ற சொல்லானது ஐங்குறுநூறு.394, 179. குறுந்தொகை-129. அகநானூறு.-57,334, 307. புறநானூறு.-166 ஆகிய இடங்களில் பயின்று வந்துள்ளது. சிறு என்றால் சிறிய அளவினது என்ற பொருள்நிலையில் இங்கும் நுதல் என்னும் சொல்லுக்கு முற்சொன்ன ஐந்து பொருட்களும் பொருந்தாது. இது எவ்வாறெனில் நெற்றியும் தலையும் அகன்ற பரப்புடையவை; புருவமோ நீளமானது ஆகும். சொல்லுக்கும் மேலிடத்திற்கும் சிறுமைப் பண்பு பொருந்தாது.

அடுத்து சுடர்நுதல், வாள்நுதல், ஒள் நுதல், நறுநுதல் ஆகிய சொற்கள் சங்க இலக்கியங்களிலும் கீழ்க்கணக்கு நூல்களிலும் பல இடங்களில் பயின்று வந்துள்ளன. இச் சொற்களில் நுதல் என்னும் சொல்லுடன் அடைமொழியாய் வருகின்ற சுடர், வாள், ஒள், நறு ஆகிய சொற்கள் யாவும் ஒளிரும் பண்பைக் குறிப்பவை என்று நாம் நன்கு அறிவோம். இந்த நான்கு சொற்களும் ஒளிரும் பண்பையே குறிக்கின்ற நிலையில் இவற்றை அடைமொழியாகக் கொண்ட நுதல் என்னும் சொல்லுக்குப் பொருளாக சொல், நெற்றி, புருவம், தலை, மேலிடம் என்ற பொருட்களில் எதுவும் பொருந்தாது. ஏனென்றால் இவற்றில் எதற்குமே ஒளிரும் பண்பு இல்லை.

இவற்றில் இருந்து நுதல் என்னும் சொல்லுக்கு அகராதிகள் கூறியுள்ள பொருட்கள் நீங்கலாக பிற பொருட்களும் உண்டு என்று தெளியலாம்.

நுதல் - புதிய பொருள் என்ன?
நுதல் என்ற சொல் குறிக்கும் புதிய பொருட்கள் ஒன்றல்ல, இரண்டு. அவை: கண் விழி மற்றும் கண் இமை.

இச் சொல் சில இடங்களில் தனியே கண்விழியினையும்
சில இடங்களில் கண் இமையினையும்
சில இடங்களில் இரண்டு பொருட்களிலும் பயின்று வந்துள்ளது.

அந்தந்த இடத்துக்கேற்றாற் போல இச் சொல்லின் பொருளைத் தேர்வு செய்து கொள்ளலாம்

நிறுவுதல்:

நுதல் என்ற சொல் எவ்வாறு கண், கண்ணிமை ஆகியவற்றைக் குறிக்கும் என்று இங்கே ஆதாரங்களுடன் காணலாம். 

பசப்பு, பசலை, பசத்தல் ஆகிய சொற்கள் அழுகை அல்லது கண்ணீரைக் குறிக்கும் என்று ' பசப்பு என்றால் என்ன? ' என்ற கட்டுரையில் முன்னர் கண்டோம். இனி, இந்த சொற்களுடன் தொடர்புற்று நுதல் என்ற சொல் வரும் இடங்கள் பல இருந்தாலும் சிலவற்றை மட்டும் இங்கே விளக்கங்களுடன் காணலாம்.

நறு நுதல் பசத்தல் அஞ்சி - நற் 1/8
( ஒளிமிக்க கண்கள் அழுவது கண்டு அஞ்சி...)

நுதல் கவின் அழிக்கும் பசலையும் - நற் 73/10
( கண்களின் அழகினைக் கெடுக்கின்ற கண்ணீரும்...)

சுடர் புரை திரு நுதல் பசப்ப - நற் 108/8
( சந்திரன் போன்ற அழகிய கண்கள் கலங்க.....)

நன் நுதல் பரந்த பசலை கண்டு அன்னை - நற் 288/5
( நலமிக்க கண்களிலே பரவிய கண்ணீரைக் கண்ட அன்னை......)

பாஅய் பாஅய் பசந்தன்று நுதல் - கலி 36/12,13
( கண்ணீர் ஒழுக ஒழுக கலங்கியது கண்கள்......)

பிறை நுதல் பசப்பு ஊர பெரு விதுப்பு உற்றாளை - கலி 99/10
( பிறைச்சந்திரன் போன்ற கண்களில் கண்ணீர் பெருக பெருந்துன்பம் அடைந்தவளை....)

வாள் நுதல் பசப்பு ஊர இவளை நீ துறந்ததை - கலி 127/17
( ஒளிமிக்க கண்களிலே கண்ணீர் பெருக இவளை நீ பிரிந்தசென்றதை........)

மெல் விரல் சேர்த்திய நுதலள் மல்கி கயல் உமிழ் நீரின் கண் பனி வார - அகம் -169
( மென்மையான விரல்களால் கண்இமைகளைக் கசக்கவும், பெருகிய கண்ணீரானது, மீன் தன் வாயால் உமிழ்கின்ற நீரினைப் போல வழிந்தோட......)

இப் பாடலில் கண்ணை மீனுக்கும், கண்ணில் இருந்து பெருகி வழியும் கண்ணீரினை மீன் உமிழ்கின்ற நீருக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர்.

மேற்கண்ட பாடல்களில் நுதல் என்பது அழுகையுடன் தொடர்புற்று வருவதால், நுதல் என்பது இங்கு கண்ணையே குறிக்கும் என்று தெளியலாம். இருந்தாலும், நுதல் பற்றி இன்னும் நன்றாகப் புரிந்துகொள்ள நுதல் குறித்த உவமைகள் உதவும் என்பதால் அவற்றையும் ஈண்டு காணலாம்.

நுதலுக்கான உவமைகள்:

பெண்களின் நுதலினை சந்திரன், இமைக்கின்ற மீன் ஆகிய விண்மீன், மலர், ஊர், இமைக்காத மீன் ஆகிய நீர்வாழ்மீன், கடைவீதி, வில் ஆகியவற்றுடன் ஒப்பிட்டும், யானையின் நுதலினை நெருப்புக்கும், வேங்கைப் பூவுக்கும் ஒப்பிட்டும் இலக்கியங்கள் கூறுகின்றன. இவற்றை விரிவாகக் கீழே காணலாம்.

சந்திரனும் நுதலும்:

பெண்களின் நுதலைச் சந்திரனுடன் ஒப்பிட்டுப் பல பாடல்கள் கூறுகின்றன. இவற்றில் பெரும்பாலானவை பெண்களின் கண்ணை பிறைச்சந்திரனுடன் ஒப்பிட்டே கூறுகின்றன. இதன் காரணம் யாதெனில், பெண்கள் நிலம் நோக்கியவாறு இருக்கும்பொழுது, அவர்களின் கண்ணிமை தாழ்ந்து, கண்விழியின் சிறிய கீழ்ப்பாகம் மட்டுமே வெளியில் தெரியும். இப் பாகமானது வளைவாகவும் ஒளிருவதாகவும் இருப்பதால், இதனை பிறைச்சந்திரனுடன் ஒப்பிட்டுப் பாடியுள்ளனர் புலவர்கள். இதனை பிறைநுதல் என்றும் சிறுநுதல் என்றும் இலக்கியம் கூறுகிறது.

கூன் பிறை நுதல் ஓர் கூற்றம் குவி முலை நமன் கை பாசம் - சிந்தா - 1487
( வளைந்த பிறைச்சந்திரனைப் போன்ற கண் யமனைப் போலவும் குவிந்த கண்ணிமையானது யமன் கையில் உள்ள பாசக்கயிறாகவும்.....)

மேலே உள்ள பாடல் வரிக்கு, நுதல் = கண், முலை = கண்ணிமை என்ற புதிய பொருட்களின் அடிப்படையில் விளக்கம் கூறப்பட்டுள்ளது. ஆனால் தற்போதைய உரையாசிரியர்கள், வளைந்த பிறைச்சந்திரன் போன்ற நெற்றி ஒரு யமனைப் போலவும், குவிந்த மார்புகள் அந்த யமன் கையில் இருக்கும் பாசக்கயிறாகவும் என்று விளக்கம் கூறும்போது பாடலில் கூறப்பட்டிருக்கும் உவமைகளின் அழகு அங்கே முற்றிலும் அற்றுப் போவதுடன் கொஞ்சமும் பொருந்தாமையையும் பாருங்கள்.

நெற்றி எங்கே இருக்கிறது? தலையில்.
மார்பு எங்கே இருக்கிறது?. கழுத்தின் கீழே.
இந்த இரண்டு உறுப்புக்களும் தொடர்பற்று தூரத்தில் இருக்கின்றன. இந்நிலையில்,

தலையில் யமன் இருப்பதாகக் கொண்டால், அவன் கையில் இருக்கும் பாசக்கயிறு மட்டும் மார்பில் எப்படி இருக்கமுடியும்?. இந்த இரண்டு இடங்களுக்கும் தொடர்பில்லை என்பதால் கூறப்பட்ட உவமை பொருந்தாமல் அழகு குன்றிவிடுகிறது அல்லவா?. அதுமட்டுமின்றி,

நெற்றியை எப்படி யமனாகக் கொள்ள முடியும்?. யமனோ பாசக்கயிறை வீசுபவன். ஆனால் நெற்றி எதை வீசும்?. அதனிடம் என்ன இருக்கிறது வீச?
மார்பினை எப்படிக் கயிறாகக் கொள்ள முடியும்?. கயிற்றினை நீட்டவும் சுருக்கவும் முடியும். ஆனால் மார்பினை அவ்வாறு செய்ய முடியுமா?.

அப்படியானால், தொடர்பே இல்லாத இரு பொருட்களை உவமையாகக் கொண்டு பாடல் இயற்றி இருக்கிறார்களா? என்ற கேள்வி எழலாம். இல்லை. தொடர்புள்ள பொருட்களைக் கொண்டே பாடல் இயற்றப்பட்டு இருக்கிறது. அவற்றின் சரியான பொருளை உணரத் தவறிவிட்டதால், வந்த விளைவு இது. இப்போது புதிய பொருட்களின் அடிப்படையில் இந்த உவமைகளில் உள்ள அழகினைக் காணலாம்.

யமனைப் பார்த்தவுடன் நமக்கு என்ன தோன்றும்?. அவனுடைய உருவத்தை அருகில் கண்டதும் மனதில் ஒரு நடுக்கம் தோன்றும் அல்லவா.? அதைப் போல அழகான பெண்களின் ஒளிவீசும் கண்களை அருகில் கண்டதும் ஆண்களின் மனதில் ஒரு நடுக்கம் அல்லது தடுமாற்றம் தோன்றும். அந்தக் கண்களின் பார்வை ஆடவரின் உயிருக்குள் ஊடுருவி என்னென்னவோ செய்யும். அதனால் தான் பெண்களின் கண்ணை உயிருண்ணும் யமனுக்கு ஒப்பிடுவது இலக்கிய வழக்கமானது. இப்படி ஆடவரின் உயிரினைப் பறித்துச் செல்வது எது.? எமன் வீசுவதாகக் கூறப்படும் பாசக் கயிறு தானே.?. இதைப் பெண்களின் மையுண்ட கண்ணிமைகளுடன் ஒப்பிடுகிறார் புலவர். காரணம், கண்ணிமைகள் மென்மையாக இருப்பதால், அவை கயிறு போல நீளவும் சுருங்கவும் வல்லன என்பதுடன் கண்ணுக்கு மேலேயே இருப்பதால், அதனை யமன் கையில் இருக்கும் கயிறாக உவமைப் படுத்தி இருக்கிறார். எவ்வளவு அழகான உவமை பாருங்கள்.

இப்படி ஒவ்வொரு உவமையும் சிறப்பானதோர் காரணம் பற்றியே அன்றி மேம்போக்காகக் கூறப்படவில்லை. உவமையின் சிறப்பினை அறிய வேண்டுமானால் சொற்களின் சரியான பொருளை அறிய வேண்டும். அன்றேல், இதுபோன்ற தவறுகளே நேரிடும். இனி மேலும் சில உவமைகளை அவற்றின் விளக்கங்களுடன் கீழே காணலாம்.

பிறை போல் திரு நுதல் - பொரு 25
( பிறைச்சந்திரனைப் போன்று ஒளிவீசும் அழகிய கண். )

பிறை என மதி மயக்குறூஉம் நுதலும் - குறு - 226
( பிறைச்சந்திரனோ என மதிமயங்கச் செய்யும் கண்ணும் ......)

பிறை ஏர் திரு நுதல் பாஅய பசப்பே - நற் 167/11
(பிறைச்சந்திரன் போன்ற அழகிய கண்ணில் வடிகின்ற கண்ணீர்.....)

பிறை வனப்பு உற்ற மாசு அறு திரு நுதல் - நற் 250/7,8
( பிறைச்சந்திரனைப் போன்ற ஒளியினை உடைய களங்கமற்ற அழகிய கண் ....)

சந்திரனின் இளம்பிறையுடன் மட்டுமின்றி, முழுநிலவுடனும் கண்ணை ஒப்பிட்டுப் பாடியுள்ளனர். 

மதி இருப்பு அன்ன மாசு அறு சுடர் நுதல்- அகம் 192/1,2
( சந்திரன் தங்கி இருப்பதைப் போல களங்கமற்ற ஒளிவீசுகின்ற கண்கள்...)

பாம்பு ஊர் மதியின் நுதல் ஒளி கரப்பவும் - நற் 128/2
( இதில் வரும் பாம்பு என்பது மேகத்தைக் குறிக்கும். இதன் பொருள்: மேகம் மறைத்த நிலவினைப் போல கண்ணீரினால் கண்ணின் ஒளி மறைய......)

அரவு நுங்கு மதியின் நுதல் ஒளி கரப்ப - அகம் 313/7
( இதில் வரும் அரவு என்பதும் மேகத்தைக் குறிக்கும். இதன் பொருள்: மேகம் மறைத்த நிலவினைப் போல கண்ணீரால் கண்ணின் ஒளி மறைய...)

இப் பாடல்களில், கண்ணை நிலவுக்கும், கண்ணை மறைக்கும் கண்ணீரினை நிலவினை மறைக்கின்ற மேகத்துக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர். கண்ணீர் என்பதனை நேரடியாகக் கூறாமல் பாடலின் ஏனைய வரிகளால் உய்த்துணர வைத்தார்.

கண் அகன் விசும்பின் மதி என உணர்ந்த நின்    நன் நுதல் நீவிச் சென்றோர் - நற் - 316
( வானத்து நிலவு எனத் தோன்றும் உனது கண்ணின் இமைக்கு மை இட்டுச் சென்றவர்....)

இந்து நுதல் நின்னொடு இவண் எய்தி - சுந்:5 9/1
( சந்திரன் போன்ற கண்ணுடைய உன்னோடு இங்கு வந்து .............)

திங்கள் வாள் நுதல் மடந்தையர் - சுந்:12 49/1
( சந்திரனைப் போல ஒளிரும் கண்ணுடைய பெண்டிர்.........)

இந்து அன்ன நுதல் பேதை இருந்தாள் - யுத்1:1 8/1
( சந்திரனைப் போன்ற கண்ணுடைய பேதை இருந்தாள்.........)

குழவி கோட்டு இளம் பிறையும் குளிர் மதியும் கூடின போல்
அழகுகொள் சிறு நுதலும் அணி வட்ட மதி முகமும் - சிந்தா -165
( சந்திரனின் இளம்பிறையானது முழுமதியுடன் ஒன்றுகூடியதைப் போல, வட்டவடிவிலான ஒளிவீசும் முகத்தில் அழகிய சிறிய அடிக்கண் தோன்ற..........)

ஊரும் நுதலும்:

பெண்களின் ஒளிமிக்க கண்களை ஊருடன் ஒப்பிட்டுக் கூறுகிறது ஐங்குறுநூற்றுப் பாடலொன்று.

பகல் கொள் விளக்கோடு இரா நாள் அறியா
வெல் போர் சோழர் ஆமூர் அன்ன இவள்
நலம் பெறு சுடர் நுதல் தேம்ப - ஐங்கு -56

(பொருள்: ஒளிவீசும் விளக்குகளால் இரவுப் பொழுதே அறியாவண்ணம் போர் வெற்றியினைக் கொண்டாடிய சோழர்களின் ஆமூர் என்ற ஊரினைப் போல இரவெல்லாம் உறக்கமின்றி ஒளிர்ந்த இவளது கண்கள் ஒளியிழந்து வாட......)

இமைக்கின்ற மீனும் நுதலும்:

பெண்களின் கண்ணை வானத்தில் ஒளிவீசுகின்ற விண்மீனுடன் ஒப்பிட்டு கீழ்க்காணும் பெரும்பாணாற்றுப்படைப் பாடலொன்று கூறுகிறது.

பெரு நல் வானத்து வட வயின் விளங்கும்
சிறுமீன் புரையும் கற்பின் நறு நுதல் - - பெரும் 303,304
( பெரிய வானத்தின் வடக்குத் திசையிலே ஒளிவிடுகின்ற சிறிய விண்மீனைப் போன்று கற்புடையாளின் ஒளிரும் கண்.......)

இமைக்காத மீனும் நுதலும்:

பெண்களின் கண்களை நீரிலே நீந்தித் திரிகின்ற மீன்களுடன் ஒப்பிட்டுக் கூறுகிறது குறுந்தொகைப் பாடலொன்று.

ஆரல் அருந்த வயிற்ற நாரை மிதிக்கும் என் மகள் நுதலே - குறு - 114
( ஆரல் மீன்களை உண்ட நாரையானது 'மீன்' என நினைத்துப் பாய்ந்துதாக்குகின்ற எனது மகளின் சிறிய கண்......)

இங்கு மிதித்தல் என்பதற்கு ' பாய்ந்து தாக்குதல்' என்ற அகராதிப் பொருளைக் கொள்ளவேண்டும்.

பெண்கள் தமது கண்களைச் சுற்றிலும் மையிட்டு அலங்கரிப்பது பொதுவான வழக்கம். ஆனால், சங்க காலப் பெண்கள் தமது கண்களை மீன் போல மையால் எழுதி அலங்கரித்த செய்திகளைக் கீழ்க்காணும் பாடல்களின் வழியாக அறியலாம்.

மகர வலயம் அணி திகழ் நுதலியர் - பரி -10
( மகரமீன் போல வரையப்பட்ட அலங்காரம் திகழ்கின்ற கண்ணிமைகளை உடையவர் .......)

சுறவு வாய் அமைத்த சுரும்பு சூழ் சுடர் நுதல் - பெரும் 385,386
( சுறாமீனின் வாய் போல எழுதிய வண்டுகள் சூழும் ஒளிவீசும் கண்........)

மலரும் நுதலும்:

பெண்களின் கண்களை மலர்களுடன் ஒப்பிட்டுக் கூறுகின்ற இலக்கியப் பாடல்களில் சில மட்டும் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

பனி வளர் தளவின் சிரல் வாய் செம் முகை
ஆடு சிறை வண்டு அவிழ்ப்ப
பாடு சான்ற காண்கம் வாள்_நுதலே - ஐங்கு - 447

(பொருள்: மீன்கொத்தியின் வாய்போலக் கூரியதும் சிவந்ததுமான குளிர்ச்சி பொருந்திய முல்லையின் முகையினைக் கருநிற வண்டு ஊத, மலர்ந்த வெண்ணிற மலர்போல் அழகுடைய ஒளிமிக்க கண்களைக் காண்போம்...)

இப் பாடலில் வரும் உவமைகளைப் பாருங்கள். கண்ணின் வெள்ளைப் பகுதியினை மலர்ந்த முல்லை மலருக்கும், கண்ணின் நடுவில் இருக்கும் கருவிழியினை கரியநிற வண்டுக்கும் உவமைப் படுத்தி இருக்கிறார் புலவர். அதாவது, முல்லை முகையினை வண்டு ஊத, அது மலர்கின்றது. அப்போது அந்த வெண்ணிற மலரின் நடுவே கருநிற வண்டு இருக்கும். இதனை வெண்ணிற விழியின் நடுவே இருக்கும் கருவிழிக்கு ஒப்பிட்டுக் கூறியிருக்கிறார். அழகான உவமைதான் இல்லையா.?

நன் நுதல் நாறும் முல்லை மலர - ஐங் 492/2
(கண் போல் ஒளிரும் முல்லை மலர....)

பூத்த முல்லை பசு முகை தாது நாறும் நறு நுதல் - குறு - 323
( பூத்த முல்லை மலரின் பூந்தாதுக்களால் ஒளிர்கின்ற கண்ணிமை......)

காந்தள் மென் பிணி முகை அவிழ்ந்து அலர்ந்த
தண் கமழ் புது மலர் நாறும் நறு நுதற்கே - அகம் - 238
( வெண்காந்தள் மலரின் மெல்லிய புது முகை அவிழ்ந்து மலர்ந்ததைப் போல ஒளிரும் கண்ணுடையவளுக்கு.......)

குவளையொடு பொதிந்த குளவி நாறு நறு நுதல் - குறு 59
( வெண்குவளை மலரின் நடுவே அமர்ந்திருக்கும் கருங்குளவியினைப் போல ஒளிரும் கண்.......)

இதில் வெண்குவளை மலரினை கண்ணின் வெள்ளைப் பகுதிக்கும் கரிய குளவியினை கண்ணின் கருவிழிக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர்.

காந்தள் முகை அவிழ்ந்து ஆனா நாறும் நறு நுதல் - குறு - 259
( வெண்காந்தள் மலரின் முகை அவிழ்ந்ததைப் போல ஒளிர்கின்ற கண்.......)

சினை ஒண் காந்தள் நாறும் நறு நுதல்- அகம் 338/7,8
( வெண்காந்தள் மலரினைப் போல ஒளிரும் கண்.............)

பிரிந்தவர் நுதல் போல பீர் வீய - கலி 31/4
( காதலரைப் பிரிந்தவரின் பொன்னிற ஒளியிழந்த வாடிய கண் இமைகளைப் போல பீர்க்கின் மஞ்சள்நிற மலர் வாடி அழிய.......)

தீம் பெரும் பைம் சுனை பூத்த தேம் கமழ் புது மலர் நாறும் இவள் நுதலே - அகம் 78
(இனிய நீருடைய சுனையிலே பூத்த தேன் நிறைந்த வெண்குவளை மலர் போன்ற இவள் கண்ணே......)

கடைவீதியும் நுதலும்:

பெண்களின் கண்களை கடைவீதிக்கு ஒப்பிட்டுக் கூறுகிறது அகநானூற்றுப் பாடலொன்று.

வாடா வேம்பின் வழுதி கூடல் நாள்அங்காடி நாறும் நறு நுதல் - அகம் - 93

பொருள்: வாடாத வேப்பம்பூ மாலை அணிந்த பாண்டியனின் கூடல் நகரில் இருந்த பகல்நேரக் கடைத்தெருவினைப் போல ஒளிவீசும் கண் அல்லது கண்ணிமை...........

இப்பாடலில் வரும் நுதல் என்பதற்கு கண் என்றும் கண்ணிமை என்றும் பொருள்கொண்டு இருவிதமான விளக்கங்களைக் கொள்ள முடியும். முதலாம் விளக்கப்படி அதாவது  கடைத்தெருவினைக் கண்ணுடன் உவமைப்படுத்தியதில் இருந்து, மையத்தில் ஒரு ஆலமரம் போல பெரிய மரமோ குளமோ கோவிலோ வேறு ஒரு கட்டிடமோ இருக்க, அதைச் சுற்றிலும் வட்டமாகக் கடைத்தெரு அமைந்திருந்தது என்றோ, அந்தக் கடைத்தெருவில் இருந்த கடைகளுக்கு மேலாக, வெயிலில் இருந்து தப்பிக்க வேண்டி, வெயிலைப் பிரதிபலிக்கின்ற வெள்ளைநிறத் துணியினை படுதா போலக் கட்டி இருந்தார்கள் என்றோ பொருள்கொள்ளலாம்.

இரண்டாவது விளக்கப்படி அதாவது கடைத்தெருவினைக் கண்ணிமையுடன் உவமைப்படுத்தியதில் இருந்து, கண்ணிமையில் பூசப்பட்டிருந்த பலவண்ண அணிகளைப் போல, பொன், வெள்ளி, செம்பு, காய்கறிகள், பழங்கள், ஆடைகள் எனப் பல வண்ணப் பொருட்களை உடையதாய் அந்த கடைத்தெரு இருந்தது எனப் பொருள் கொள்ளலாம்.

வில்லும் நுதலும்:

பெண்களின் அழகிய கண்ணை வில்லுக்கு உவமையாக்கிக் கீழ்க்காணும் பாடல்கள் கூறுகின்றன. கண்ணை வில்லுடன் உவமைப்படுத்துவதன் முதன்மைக் காரணம், வில்லானது கூரிய அம்பினை உமிழ்ந்து உடலைக் காயப்படுத்துவதைப் போல, பெண்களின் கண்ணானது அழகு என்னும் அம்பினை உமிழ்ந்து காளையர் மனதினை காயப்படுத்துவதே. மேலும், வெண்ணிற ஒளிவீசும் பெண்களின் கண்ணைச் சுற்றி கண்ணிமைகளில் வளைவாகப் பூசப்பட்டிருக்கும் மையணியானது பார்ப்பதற்கு ஒரு வில் போலத் தோன்றுவதனை இன்னொரு காரணமாகக் கொள்ளலாம். 

வில் ஒக்கும் நுதல் என்றாலும் வேல் ஒக்கும் விழி என்றாலும் - ஆரண்:10 74/1
( வில் போன்ற கண்ணிமை என்றாலும் வேல் போன்ற கண்விழி என்றாலும்......)

சிலை தொழில் சிறு நுதல் தெய்வ பாவை போல் - சிந்தா:3 657/1
( வில்லின் தொழிலைச் செய்யும் சிறிய கண் இமைகளை உடைய தெய்வ மகள் போல...........)

பூட்டார் சிலை நுதலாள் புல்லாது ஒழியேனே - சிந்தா -1042
( அம்பு பூட்டிய வில் போன்ற கண் இமையினை உடையவளை பொருந்தாது ஒழியேன்.......)

வில்லி வாங்கிய சிலை என பொலி நுதல் - அயோ:10 13/1
 ( வில்லாளன் கையில் இருக்கும் வில் போல பொலிந்த கண் இமை........)

வில் கொள் வாள் நுதல் விளங்கு இழை இளம் தளிர் கொழுந்தே - அயோ:10 17/1
( வில் போன்ற ஒளிமிக்க கண்ணிமைகள் விளங்குகின்ற இளம் தளிரின் கொழுந்து போன்றவளே .......)

தனு எனும் திரு நுதலி வந்தனள் - கிட்:10 66/4
( வில் எனும்படியான அழகிய கண் இமை உடையாள் வந்தாள்...........)

வார் கணை கோல் எய்யும் குனி சிலை நுதலினாரொடு - சிந்தா -90
( நீண்ட அம்பினை எய்கின்ற வளைந்த வில்லினைப் போன்ற கண் இமைகளை உடையவரோடு.......)

யானையும் நுதலும்:

யானையின் கண்ணினை நெருப்புடன் ஒப்பிட்டுப் பல பாடல்கள் உள்ளன. பொதுவாக அச்சத்தில் அல்லது சினத்தில் இருக்கும் யானையின் கண்கள் நெருப்பு நிறத்தில் இருக்கும். இதனை பூ நுதல் என்றும் புகர் நுதல் என்றும் இலக்கியம் கூறுகிறது. இதில் வரும் புகர் என்பது கபிலநிறமான அடர் செந்நிறத்தைக் குறிக்கும். பூ என்பது வேங்கை மரத்தின் சிவந்த பூவினைக் குறிப்பதாகவோ நெருப்பினைக் குறிப்பதாகவோ கொள்ளலாம். பூ என்பதனை எப்படி நெருப்பென்று பொருள் கொள்ளலாம் என்றால், தீயின் கங்குகளை மிதிப்பதனை ' பூ மிதித்தல் ' என்று சொல்லுவதைப் போலத்தான் இதுவும். பூ என்பதற்கு தீப்பொறி, தீ போன்ற பொருட்களை அகராதிகள் கூறியிருப்பதுவும் இதற்கொரு சான்றாகும். மேலும், யானையின் செந்நிறக் கண்களின் மேல் உள்ள கண்ணிமையானது பல வரிகளை உடையதாய் இருக்கும். இதனை வரிநுதல் என்று இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது.

மேலும் போரில் ஈடுபடும்போது எதிரிகள் யானையின் தலையினை தாக்காதிருக்க, யானையின் தலையின் மேல் கும்பம் போன்றதோர் உலோக அணியினைக் கட்டி விடுவர். இதனை ஓடை என்று இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது. யானையின் தலையினை முழுதுமாய் மறைத்துக் காக்கின்ற இந்த அணியில் யானையின் கண்களுக்கு மட்டும் சிறிய திறப்பு அல்லது ஓட்டை இருக்கும். இவ்வளவு பாதுகாப்பு இருந்தபோதிலும், போரின்போது எதிரி வீரர்கள் இந்த ஓட்டையின் வழியாகத் தெரிகின்ற யானையின் கண்களையே குறிபார்த்து அம்பு அல்லது வேல் கொண்டு தாக்குவர். காரணம், யானையின் உடம்பில் எவ்வளவு அம்புகள் பாய்ந்தாலும் அது சமாளித்துக்கொண்டு கீழே விழாமல் எதிரிகளைப் பந்தாடும். ஆனால் ஒரே ஒரு அம்பு அல்லது வேல் யானையின் கண்ணில் பாய்ந்தாலும், அதனால் நிற்க முடியாமல் அலறிக்கொண்டு கீழே விழுந்துவிடும். களவழி நாற்பது என்னும் இலக்கியத்தில் இதுபற்றிய செய்திக் குறிப்புகள் உள்ளன. இக் குறிப்புக்களையும் யானையின் கண் குறித்த ஏனைய பாடல்களில் சிலவற்றையும் இங்கே காணலாம்.

வரி நுதல் ஆடு இயல் யானை தட கை ஒளிறு வாள் ஓடா மறவர் துணிப்ப
துணிந்தவை கோடு கொள் ஒண் மதியை நக்கும் பாம்பு ஒக்குமே - களம் -22

( பொருள்: வரிகளைக் கொண்ட கண்ணிமையினையும் அசையும் நடையினையும் உடைய யானையின் துதிக்கையினை அஞ்சி ஓடாத எதிரி வீரர்கள் தமது வாள்கொண்டு வெட்டிவீழ்த்த, துதிக்கை இழந்து நீண்டு வளைந்த தந்தத்தை மட்டும் கொண்டிருந்த அத் தோற்றமானது, வானத்தில் வளைந்த வெண்மையான பிறைச்சந்திரனின் ஒரு முனையினைக் கருமேகம் ஒன்று தீண்டியது போலத் தோன்றியது.....)

இப் பாடலில் வருகின்ற பாம்பு என்பது மேகத்தைக் குறிக்கும். யானையின் தந்தத்தினை பிறைச்சந்திரனுக்கும் யானையின் உடலினை மேகத்திற்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர்.

எற்றி வயவர் எறிய நுதல் பிளந்து நெய்த்தோர் புனலுள் நிவந்த களிற்று உடம்பு செக்கர் கொள் வானில் கரும் கொண்மூ போன்றவே - களம் - 23

( பொருள்: எதிரி வீரர்கள் எறிந்த வேல்களால் கண்பிளந்து வழிந்தோடிய குருதிப்புனலில் சாய்ந்து வீழ்ந்த யானைகளின் கரிய உடலானது, சிவந்த வானத்தில் இருந்த கருநிற மேகங்களைப் போலத் தோன்றியது.......)

இப்பாடலில், யானையின் உடலை கருமேகத்துக்கும் குருதியின் புனலை செவ்வானத்துக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர்.

ஓடா மறவர் எறிய நுதல் பிளந்த கோடு ஏந்து கொல் களிற்றின்
கும்பத்து எழில் ஓடை மின்னு கொடியின் மிளிரும் - களம் - 31

 பொருள்: அஞ்சி ஓடாத வீரர்கள் எறிந்த வேலினால் கண் பிளக்க, அலறியவாறு நிலமிசை வீழ்கின்ற யானையின் கும்பம் போன்ற அழகிய ஓடை அணியானது, கருமேகத்தில் தோன்றி ஒளிரும் மின்னலைப் போல ஒளிர......)

இப் பாடலில், யானையை மேகத்திற்கும், யானையின் ஓடை அணியினை மின்னலுக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர்.

வை நுதி பொருத வடு ஆழ் வரி நுதல் வாடா மாலை ஓடையொடு துயல்வர - திரு 78,79
( கூரிய அம்பு தாக்கிய வடுவினையும் வரிகளையும் கொண்ட கண் இமைகளின் மேல் வாடாத மாலையானது ஓடை அணியுடன் அசைய.......)

ஓடை விளங்கும் உரு கெழு புகர் நுதல் - பதி 34/6,7
( ஓடை அணி விளங்குகின்ற அச்சந்தரும் சிவந்த கண்களை உடைய ......)

அரும் சமத்து அரு நிலை தாங்கிய புகர் நுதல் பெரும் களிற்று யானையொடு. - பதி 71/20,21
( பெரும்போரிலே நிலைத்துநின்று வெற்றிபெற்ற செந்நிறக் கண்களை உடைய பெரிய ஆண்யானைகளுடன்..........)

பூ நுதல் இரும் பிடி குளிர்ப்ப வீசி  - திரு 303,304
( வேங்கைப் பூபோன்ற சிவந்த கண்களையுடைய பெண்யானை குளிருமாறு வீசி......)

வேங்கை வென்ற பொறி கிளர் புகர் நுதல் - பதி -53
( வேங்கைப் பூவும் தோற்கும்படியான அனல் பறக்கும் செந்நிறக் கண்கள்.........)

எரிவேங்கை வரி நுதல் எழில் வேழம் பூ நீர் மேல் சொரிதர
புரி நெகிழ் தாமரை மலர் அம் கண் வீறு எய்தி திரு நயந்து இருந்து அன்ன - கலி -44
( பொருள்: வேங்கைப்பூ போன்ற சிவந்த கண்களையும் வரிகொண்ட கண் இமைகளையும் உடைய யானையானது பூவுடைய நீரினை மேலே சொறிய, மலர்ந்த தாமரை மலரின்மேல் திருமகள் அழகுடன் வீற்றிருப்பதைப் போல..... )

பூ நுதல் இரும் பிடி புலம்ப தாக்கி - நற் 36/2
( வேங்கைப் பூபோன்ற கண்ணுடைய பெண்யானை வருந்துமாறு தாக்கி....)

பூ நுதல் யானையொடு புலி பொருது உண்ணும் - நற் 333/4
( தீப்பொறி போன்ற கண்ணுடைய யானையினை புலியானது தாக்கி உண்ணும்.......)

பொருது இகல் புலி போழ்ந்த பூ நுதல் எழில் யானை - பரி 20/4
( புலி தாக்கியதால் கீறலுற்ற தீப்பொறி ஒத்த கண்களை உடைய யானை ..........)

புகர் நுதல் புண் செய்த புய் கோடு போல உயர் முகை நறும் காந்தள் நாள்-தோறும் புதிது ஈன - கலி -53
( செந்நிறக் கண்ணுடைய யானையானது புலியைக் குத்திப் புண்ணாக்கிய குருதி தோய்ந்த தந்தம் போல் செங்காந்தள் மலர்களின் முகை தோன்ற...)

கொல் யானை அணி நுதல் அழுத்திய ஆழி போல் கல் சேர்பு ஞாயிறு கதிர் வாங்கி மறைதலின் - கலி - 134
( எதிரிகளைக் கொன்ற யானையின் அழகிய கண்ணிலே குத்திய அம்புகளைப் போல, கதிரவனின் கதிர்கள் மலைக்குப் பின்னால் சென்று மறைய....) 

இப் பாடலில், யானையை மலைக்கும், யானையின் கண்ணைச் சுற்றிலும் குத்திநிற்கின்ற அம்புகளை கதிரவனின் கதிர்களுக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர். மேலும் இப் பாடலில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட அம்புகள் யானையின் கண்களைத் தாக்கிய செய்தி கூறப்பட்டுள்ளது. இதிலிருந்து, இந்த யானைக்குத் தலைக்கவசமாகிய ஓடை அணிவிக்கப்படாதிருக்க வேண்டும் அல்லது போரின்போது அது கழன்று கீழே விழுந்திருக்க வேண்டும் என்ற கருத்து பெறப்படுகிறது. 

கரும் கால் வேங்கை எரி மருள் கவளம் மாந்தி களிறு தன்
வரி நுதல் வைத்த வலி தேம்பு தட கை கல் ஊர் பாம்பின் தோன்றும் - அகம் - 349
( கருங்கால் வேங்கை மரத்தின் தீ போன்ற மலர்களை உணவாக உண்டபின், யானை தனது வரிகொண்ட கண்ணிமை மேல்வைத்த துதிக்கையானது, கருங்கல் பாறை மேல் ஊரும் மலைப்பாம்பினைப் போல தோன்றுகின்ற........)

பொறி நுதல் பொலிந்த வய களிற்று ஒருத்தல் - அகம் 78/4
( தீப்பொறி போன்ற கண்களை உடைய வலிய ஆண் யானை........)

கீழ்க்காணும் அகநானூற்றுப் பாடல்கள் யானையின் சிவந்த கண் பற்றி நேரடியாகவே கூறுவதைப் பாருங்கள்.

செம் நுதல் யானை வேங்கடம்  - அகம் 265/21
( சிவந்த கண்களை உடைய யானை இருக்கும் மலையினை.....)

செம் நுதல் யானை பிணிப்ப - புறம் 348/9
( சிவந்த கண்ணுடைய யானையினைப் பிணிக்க......)

திலகமும் நுதலும்:

பெண்கள், தம் கண்இமைகளில் மையினால் எழுதி அழகு சேர்ப்பர். இந்த மையணியினை ' திலகம் ' என்று இலக்கியம் பல பாடல்களில் குறிப்பிடுகிறது. பொதுவாக, திலகம் என்ற சொல் கரிய மையினையே குறிக்கும். இது தில் என்ற சொல்லில் இருந்து தோன்றியதாகும். தில் என்பது கரிய எள்ளினைக் குறிக்கும். தில்லியம் என்பது எள்ளில் இருந்து எடுக்கப்படும் நல்லெண்ணையையும், திலகடம் என்பது எள்ளுப் பிண்ணாக்கினையும் குறிக்கும் என்று அகராதிகள் கூறுகின்றன. எள்ளைப் பயன்படுத்தித் தயாரிக்கப்பட்ட கரிய மையினையே முதலில் திலகம் என்று அழைத்தனர் போலும். பின்னாளில் திலகம் என்ற சொல் கரிய மையினை மட்டுமின்றி பிற வண்ண மையினையும் குறிக்கப் பயன்படலாயிற்று. திலகம் குறித்த சில பாடல்களை இங்கே விளக்கங்களுடன் காணலாம். 

திலகம் தைஇய தேம் கமழ் திரு நுதல் - திரு 24, நற் - 62
( மையணிந்து கள் வடிகின்ற அழகிய கண்ணிமை.........)

அகல் ஆங்கண் இருள் நீங்கி அணி நிலா திகழ்ந்த பின்
பகல் ஆங்கண் பையென்ற மதியம் போல் நகல் இன்று
நன் நுதல் நீத்த திலகத்தள் - கலி - 143

( பொருள்: பரந்த வெளியின் இருள் நீங்குமாறு அழகுடன் திகழ்ந்தபின்னர், பகலிலே ஒளியிழந்து நிற்கும் நிலவினைப் போல, மையணி இன்றி ஒளியிழந்த கண் இமையினள்.....)

இப் பாடலில், கண்ணை நிலவினுக்கும், கண்ணிமையில் வரையப்பட்டிருந்த கருநிற மையணியினை இருளுக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் புலவர். இருள் இருக்கும்வரையில் தான் நிலவுக்கு மதிப்பும் அழகும் உண்டு. அதைப்போல கண்ணைச் சுற்றி கரிய மையணி இருக்கும்வரையில் தான் கண்ணின் ஒளிக்கு மதிப்பும் அழகும் உண்டு. மையணி நீங்கியதால் மதிப்பினையும் ஒளியினையும் கண்கள் இழந்ததாகக் கருதி, அதனை பகலில் தோன்றும் அழகற்ற நிலவுக்கு ஒப்பிட்டுக் கூறியிருக்கிறார். 

திங்கள் வாள் முகம் சிறு வியர்ப்பு இரிய செம் கயல் நெடும் கண் அஞ்சனம் மறப்ப பவள வாள் நுதல் திலகம் இழப்ப - சிலப் - புகார் - 4

( நிலவு போல் ஒளிர்ந்த முகத்தில் வியர்வை முத்துக்கள் அரும்பி, செம்மீன் போலத் தோன்றுமாறு சிவந்த மையணிந்திருந்த அகன்ற கண்இமைகளின் மேல் வழிய, செம்பவளம் போல் ஒளிர்ந்த அக் கண்ணிமைகள் தமது மையணியினை இழக்க......)

தேம் கமழ் திரு நுதல் திலகம் தைஇயும் - அகம் 389/3
( கள் வடிகின்ற அழகிய கண் இமையில் மையணிந்தும்.....)

பவள வாள் நுதல் திலகம் இழப்ப - புகார் 4/54
( வெண்பவளம் போன்ற ஒளிமிக்க கண்கள் மையணியினை இழக்க.....)

தீட்டினான் கிழி மிசை திலக வாள் நுதல் - சிந்தா:4 1003/2
( மையணிந்த ஒளிமிக்க கண்களை உடையவளை துணியின் மேல் ஓவியமாக வரைந்தான்.....)

மேலே கண்ட பாடல்களில் நுதல் என்னும் சொல்லும் திலகம் என்ற சொல்லும் இணைந்து வரும் இடங்கள் காட்டப்பட்டுள்ளன. இனி திலகம் என்ற சொல் மட்டும் தனியாக மையணி என்ற பொருளிலேயே வழங்கப்படும் சில பாடல்களைக் கீழே காணலாம்.

செய்யாட்கு இழைத்த திலகம் போல் சீர்க்கு ஒப்ப
வையம் விளங்கி புகழ் பூத்தல் அல்லது
பொய் ஆதல் உண்டோ மதுரை புனை தேரான்
வையை உண்டாகும் அளவு - பரி - 32

( பொருள்: பூமகள் தன் கண்ணிமையில் அணிந்த சிவந்த மையணி போலச் சிறிதாகத் தோன்றும் அதிகாலைக் கதிரவனின் கதிர்கள் பின்னர் வையமெலாம் விளங்கி ஒளிதருவது எப்படிப் பொய்யாகாதோ அதைப் போல மதுரையின் வையை ஆறு உண்டாகும் இடத்தில் அளவில் சிறியதாக இருந்தாலும் அது மதுரையெங்கும் பாய்ந்து வளங்கொழிக்கச் செய்வதும் பொய்யாகாது. )

விண்-பால் சுடர் விலக்கி மேகம் போழ்ந்து விசும்பு ஏந்தி
மண்-பால் திலகம் ஆய் வான் பூத்து ஆங்கு மணி மல்கி
பண்-பால் வரி வண்டும் தேனும் பாடும் பொழில் பிண்டி
எண் பால் இகந்து உயர்ந்தாற்கு இசைந்த கோயில் இயன்றதே - சிந்தா: 2600

( மேகங்களைக் கிழித்துக் கொண்டு வானம் ஏகி கதிரையும் தடுக்கின்றதாய் உயர்ந்து வளர்ந்து, பூமகளின் மையணி ஆகிய அதிகாலைச் செவ்வானம் போல செந்நிற மலர் முகைகள் தோன்றியிருத்தலால் வரிவண்டுகளும் தேனீக்களும் பாடியவாறு அவற்றை மொய்க்கின்ற அசோக மரங்கள் மிக்க சோலையிலே எண்குணம் கடந்து உயர்ந்தார்க்கு உரிய கோயில் கட்டப்பட்டது. )

மாக விசும்பின் திலகமொடு பதித்த திங்கள் அன்ன நின் திரு முகத்து - அகம் - 253
( ஆகாய மேகம் போல் கரிய மையணிந்த கண்ணிமையும் பதிக்கப்பட்ட நிலவு போன்று விளங்கும் உனது அழகிய கண்ணும்.....)

ஒருத்தி தெரி முத்தம் சேர்ந்த திலகம் - கலி - 92
( ஒருத்தி தெரிக்கின்ற முத்துப் போன்ற கண்களின் இமைகளில் மையணி இட.....)

நெற்றி விழியா நிறை திலகம் இட்டாளே - பரி - 11
( நெற்றியினை விழியாகக் கருதி நிறைந்த மையினைப் பூசினாள்.....)

திங்கள் உகிரில் சொலிப்பது போல் திலகம் விரலில் தான் நீக்கி - சிந்தா - 350
( இமையில் பூசியிருந்த வெண்ணிற மையணியைக் கைவிரலால் நீக்க, அது விரல்நுனியில் நிலவு போல ஒளிர........)

இதுவரை, திலகம் என்ற சொல் மையணி என்ற பொருளை மட்டுமே குறிக்கின்ற சில இலக்கிய இடங்களைக் கண்டோம். ஆனால், பெண்களின் கண்ணிமையில் பூசப்பட்டுக் கண்ணுக்கு அழகு சேர்த்ததினால், திலகம் என்ற சொல்' அழகு ' என்ற பொருளிலும் பயன்படலாயிற்று. அழகு என்ற பொருளில் வழங்கப்படும் பாடல்களில் சில மட்டும் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

ஒண் நுதல் யாத்த திலக அவிர் ஓடை - கலி - 97
( ஒளிரும் கண்களின் மேலாக அணிந்த அழகு விளங்கும் ஓடை அணி.)

திலக வெண்குடை பெருமகன் கோயிலுள் - சிந்தா - 183
( அழகிய வெண்குடை கொண்ட பெருமகனின் கோயிலில்...)

திலக நீள் முடி தேவரும் வேந்தரும் - சிந்தா - 246
( அழகிய நீண்ட கிரீடம் அணிந்த தேவர்களும் மன்னர்களும்... )

அதுமட்டுமின்றி, இத் திலகமானது கண்களின் மேல் உள்ள கண்ணிமையில் பூசப்பட்டு வந்ததினால், திலகம் என்ற சொல் ' மேலானது, சிறந்தது, தலையாயது ' என்ற பொருட்களிலும் பயன்படலாயிற்று. இப் பொருட்களில் திலகம் என்ற சொல் வழங்கப்பட்ட பாடல்களில் சிலவற்றைக் கீழே காணலாம்.

மறந்தும் மழை மறா மகத நல்நாட்டுக்கு ஒரு பெருந் திலகம் - மணி - 26
( மேகங்கள் மழையினைப் பொழிய மறவாத மகத நாட்டிற்குப் பெருமை சேர்க்கும் ஒரு தலைமகன் )

பூமி மா திலகம் எனும் பொன் கிளர் - சிந்தா - 2855
( பூமியில் மேலானது எனப்படுகின்ற பொன் ஒளிரும்..)

தற்போது மக்களிடையே அதிகம் வழங்கப்பெறுகின்ற மக்கள் திலகம், மங்கையர் திலகம், நடிகர் திலகம் போன்ற சொற்றொடர்களில் வருகின்ற திலகம் என்பதன் பொருள் ' மேலானவர், சிறந்தவர், தலையாயவர் ' என்பதுதான்.  

சிந்தாமணியும் நுதலும்:

சிந்தாமணியில் நுதல் பயின்று வருகின்ற சில பாடல்களை மட்டும் இங்கே விளக்கங்களுடன் காணலாம். இப் பாடல்களில் பயின்றுவரும் உவமைகளின் விளக்கங்களைப் படித்த பிறகு நுதல் என்பதற்கு கண் / கண்ணிமை ஆகிய பொருட்களே அன்றி நெற்றி என்ற பொருள் இந்த இடங்களில் பொருந்தாது என்பதனைத் தாமாகவே அறிந்துகொள்ளலாம்.

புகழ் வரை சென்னி மேல் பூசையில் பெரியன
பவழமே அனையன பல் மயிர் பேர் எலி
அகழும் இங்குலிகம் அஞ்சன வரை சொரிவன
கவழ யானையின் நுதல் தவழும் கச்சு ஒத்தவே - சிந்தா - 1898
( கரிய மலையில் வாழும் காட்டுப்பூனைகளை விடப் பெரியதும், வெண்பவழ நிறத்ததும், பலமயிர் கொண்டதுமான பெரிய பெருச்சாளியானது, அந்த மலையடிவாரத்தில் இருந்த சாதிலிங்க மரத்தின் அடியில் அகழ்ந்து முட்டுதலால், மலையின்மேல் சொரிந்த செந்நிறத்துச் சாதிலிங்கப் பூக்களானவை, கவளம் உண்ணும் யானையின் கண்மேல் அமைத்த செம்பட்டாலான கட்படாம் போலத் தோன்றியது. )

இப் பாடலில் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ள அழகான உவமைகளைக் காணலாம். யானையின் துதிக்கை முன்னால் உள்ள பெரிய வெண்ணிற சோற்று உருண்டையினை வெள்ளைநிறப் பெருச்சாளிக்கும், யானையின் கரிய நீண்ட திரண்ட துதிக்கையினை சாதிலிங்க மரத்துக்கும், யானையின் உடலை கரிய மலைக்கும், யானையின் கண்மேல் அமைந்த சிவந்த பட்டினால் ஆன கட்படாமினை செந்நிறச் சாதிலிங்கப் பூக்களுக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் திருத்தக்கத் தேவர்.

சீற்றம் மிக்க மன்னவன் சேர்ந்த குஞ்சரம் நுதல்
கூற்றரும் குருதி வாள் கோடு உற அழுத்தலின்
ஊற்று உடை நெடு வரை உரும் உடன்று இடித்து என - சிந்தா - 278


( சினம் மிக்க மன்னவன் ஊர்ந்த யானையின் கண்ணில் எதிரியின் வாளானது குத்திப்புகுந்ததால் குருதி ஒழுக யானை அலறிய காட்சியானது, அருவியை உடைய கரிய மலையிலே இடிஇடித்ததைப் போலத் தோன்றியது......)

இப் பாடலில், யானையை மலைக்கும், யானையின் கண்ணில் இருந்து ஒழுகும் குருதி ஒழுக்கினை மலையில் உள்ள அருவிக்கும், யானையின் அலறல் ஓசையினை மலையின் மேல் தோன்றிய இடியோசைக்கும் ஒப்புமை கூறி இருக்கிறார் புலவர்.

பந்து மைந்துற்று ஆடுவாள் பணை முலையின் குங்குமம்
சுந்தர பொடி தெளித்த செம்பொன் சுண்ணம் வாள் நுதல்
தந்து சுட்டி இட்ட சாந்தம் வேரின் வார்ந்து இடை முலை
இந்திர திருவில் நெக்கு உருகி என்ன வீழ்ந்தவே - சிந்தா - 1956

( வேகமாகப் பந்தாடியதால் அவளின் பருத்த கண்ணிமையில் குங்குமத்தால் எழுதப்பட்ட செந்நிற வரியும், செம்பொன் (ஆரஞ்சு) வண்ணத்து அழகிய பொடியினால் வரித்த வரியும், சந்தனப் பொடியால் வரித்த மஞ்சள்நிற வரியும், இமையின் மேல் உண்டான வியர்வை ஒழுகியதால் ஒன்றுடன் ஒன்று கலந்தநிலையில் அந்த கண்ணிமையானது, வானத்தில் தோன்றும் வானவில்லானது நெக்குருகி வீழ்ந்ததைப் போலத் தோன்றியது. )

இப் பாடலில் வரும் முலை, நுதல் ஆகிய சொற்கள் கண்ணிமையினைக் குறித்தே வந்துள்ளன. வானவில்லில் இருப்பதைப் போலவே சிவப்பு நிறம் முதலிலும், செம்பொன் ( ஆரஞ்சு) நிறம் அடுத்தும், மஞ்சள் நிறம் அதற்கடுத்தும் வைத்துப் பாடப்பட்டிருப்பது இப் பாடலுக்கு அழகு சேர்த்துள்ளது. 

சேட்டு இளம் செம் கயல் காப்ப செய்து வில்
பூட்டி மேல் வைத்து அன புருவ பூமகள்
தீட்டரும் திரு நுதல் திலகமே என
மோட்டு இரும் கதிர் திரை முளைத்தது என்பவே - சிந்தா - 1223

( அழகிய இளஞ் செம்மீன் போலவும், பூட்டிய வில்லினைப் போலவும், பூமகளின் அழகிய கண்ணிமையிலே தீட்டற்கரிய மையணி போலவும் தோன்றும்படியாக கடலின்மேல் உச்சியில் கதிரவனின் செங்கதிர்கள் முளைத்தன. )

கள்ளும் தேனும் ஒழுகும் குவளை கமழ் பூ நெரித்து வாங்கி
கிள்ளை வளை வாய் உகிரின் கிள்ளி திலகம் திகழ பொறித்து
தெள்ளும் மணி செய் சுண்ணம் இலங்க திரு நீர் நுதலின் அப்பி
உள்ளம் பருகி மதர்த்த வாள் கண் உருவம் மையில் புனைந்தாள் -  2439

( கள்ளும் தேனும் ஒழுகுகின்ற குவளை மலரின் இதழ்களைப் பிரித்து வாங்கி, அதைக் கிளியின் வாய் போன்று வளைந்திருக்கும் தனது கூரிய விரல்நகத்தினால் கிள்ளி, அதைக் கொண்டு தனது கண்ணிமையில் மை எழுதி, பின் அதன் மேல் கருஞ்சுண்ணம் கலந்த நீர்கொண்டு பூசி, உள்ளத்தைக் கொள்ளைகொள்ளும் வகையில் இவ்வாறு தனது கண்ணை மையினால் புனைந்தாள். )

ஏச்செயாச் சிலைநுத லேழை மார்முலைத்
தூச்செயாக் குங்குமந் துதைந்த வண்டினம்
வாய்ச்சியா லிட்டிகை செத்து மாந்தர்தம்
பூச்செயா மேனிபோற் பொலிந்து தோன்றுமே.- சிந்தா - 2689

( அம்பு எய்யும் வில் போன்ற கண்ணுடைய பெண்டிரின் கண்ணிமையில் தூவியதுபோல் இருந்த குங்குமப் புழுதியில் படிந்தெழுந்த கருவண்டானது, வாய்ச்சி எனும் கருவியால் செங்கல்லை செதுக்குவோரின் செம்மண் பூசிய கரிய கண்ணிமை போல அழகாகத் தோன்றியது..)

கருநிற வண்டானது குங்குமப் புழுதியில் படிதலால், அதன் உடலில் சிவந்த குங்குமத் துகள்கள் ஆங்காங்கே ஒட்டியிருக்கும். செங்கல் அறுப்போர் தமது வேலையின்போது தமது கைகளால் நெற்றி வியர்வையினைத் துடைக்கும்போது அவர்களது கருநிறக் கண்ணிமையில் செம்மண் துகள்கள் ஒட்டிக் கொள்ளும். இவ் இரண்டையும் இப் பாடலில் உவமைப்படுத்தி இருக்கிறார் திருத்தக்கத் தேவர்.

போழ் மதி போல் கூர் இரும்பின் பூ நுதல்கள் போழ்ந்திடவும்
காழ் நுதியின் குத்துண்டும் கார் மழை போல் நின்று அதிர்ந்தும்
வீழ் பிடிகள் சிந்தித்தும் வெம் நோய் தம் உள் சுட வெந்து
ஆழ்த்த கந்து இளக யானை அலம் வருமே - சிந்தா - 2785

பொருள்: தாம் விரும்பிய பெண் யானைகளை நினைத்துக் காமநோயினால் மதம் கொண்ட ஆண் யானையானது, தன்னைக் கட்டிவைத்துள்ள ஆழமாக நடப்பட்ட கட்டுத்தறியும் நெகிழுமாறு சுற்றிச்சுற்றி வருவதைக் கண்ட யானைப்பாகர்கள், நீண்ட திரண்ட கூரிய கோலினால் குத்தியும் அமையாமல், பிறைச்சந்திரனின் உடைந்த துண்டு போன்ற கூர் இரும்பினால் ஆன தோட்டியினால் அதன் கண்ணருகே குத்த, தவறுதலாக அது யானையின் தீப்பொறி ஒத்த கண்களைப் பிளக்க, வலி தாங்காமல் யானை பிளிறிய ஓசையானது, கரிய மழை மேகத்தில் இடி இடித்ததைப் போல் இருந்தது.

கரும்பு அணி வள வயல் காமர் தாமரை வரம்பு அணைந்து அதன் நுதல் கிடந்த வார் செந்நெல்
அரங்கு அணி நாடக மகளிர் ஆய் நுதல் சுரும்பு சூழ் இலம்பக தோற்றம் ஒத்ததே - சிந்தா - 1442


பொருள்: கரும்பு வளர்ந்திருந்த வயலைச் சுற்றிலும் அழகிய வெண்தாமரை மலர்கள் வரப்பு போல பூத்திருக்க, அதற்கு மேலாக அதன் இமைபோல நீண்டு உயரமாய் வளர்ந்திருந்த செந்நெல் பயிர்களானவை, அரங்கிலே ஆடுகின்ற நாடக மகளிரின் அழகிய கண்ணைச் சுற்றி இமைகளில் வரைந்திருந்த வண்டுகள் மொய்க்கும்படியான செந்நிறத்து இலம்பக அணியினை ஒத்திருந்தது.

இப் பாடலில், கண்ணின் கருவிழியினை கரும்புக்கும், வெள்ளைப் பகுதியினை வெண்தாமரை மலர்களுக்கும், செந்நிறத்தில் பூசப்பட்டிருந்த கண்ணிமையினை செந்நெல்லுக்கும் உவமையாக்கி இருக்கிறார் திருத்தக்கத் தேவர்.

பாடு வண்டு இருந்த அன்ன பல் கலை அகல் அல்குல்
வீடு பெற்றவரும் வீழும் வெம் முலை விமலை என்று
ஆடுவான் அணிந்த சீர் அரம்பை அன்ன வாள்_நுதல்
ஊடினும் புணர்ந்தது ஒத்து இனியவள் உளாள்-அரோ - சிந்தா - 1996

( பாடும் வண்டுகள் வரிசையாய் அமர்ந்திருப்பதைப் போல செம்பொன்னாலான பலமணிகளைக் கோர்த்து அணிந்த அகன்ற நெற்றியையும், துறவு பெற்றவரும் விரும்புவதான அழகிய கண்ணிமைகளையும், விமலை என்ற பார்வதியுடன் நடனமாடுகின்ற சிவபெருமான் தன் தலையில் அணிந்திருக்கும் சிறப்புடைய பிறைச்சந்திரனைப் போல் ஒளிரும் கண்களையும் உடைய இவள், ஊடலே கொண்டாலும் புணர்ந்ததைப் போல இன்பம் அளிப்பவளாய் இருக்கிறாள்......)

இப் பாடலில் வரும் அரம்பை என்பதற்கு பிறைச்சந்திரன் எனப் புதிய பொருள் கொள்ளப்பட்டுள்ளது. இது எப்படிப் பொருந்தும் என்று கீழே காணலாம்.

அரம்பை என்றால் என்ன?

அரம்பை என்னும் சொல்லின் மூலம் அரம் ஆகும். அரம் என்பது பொதுவாக வளைந்த மெலிந்த கூரிய முனை கொண்ட பொருட்களைக் குறிக்கும். அரம் தொடர்பாக அகராதிகள் காட்டும் பொருட்கள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

அரம் = வாளரம் = கதிர் முதலானவற்றை அரியும் கருவி.
அரம்பணம் = வெற்றிலை நறுக்கும் கருவி.

இந்த அரம் மற்றும் அரம்பணம் போல வளைந்து மெலிந்து கூரிய முனை கொண்ட பிறைச்சந்திரன், அரம்பை என்றும் அரம்பு என்றும் அழைக்கப்பட்டதில் வியப்பில்லை தானே.?

அரம்பை = பிறைச்சந்திரன் என்ற பொருளில் கீழ்க்காணும் பாடலிலும் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ளது.

மாடத்து ஊடு எலாம் இறைகொள் வானின் மீன் என அரம்பை முலையின் இருந்தவே - சிந்தா - 74

( மாடங்களின் இடையிலே தெரிந்த வானத்தில் ஒளிர்கின்ற விண்மீன்களைப் போல இமைகளுக்கிடையிலே பிறைச்சந்திரன் போன்ற அடிக்கண் ஒளிர்ந்தது........)

அரம்பு = சந்திரன் என்ற பொருளில் கீழ்க்காணும் பாடலில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

அரம்பு வந்து அலைக்கும் மாலை - அகம் 287
( சந்திரன் வந்து மனதை வருத்துகின்ற மாலை நேரம்......)

அரம்பை என்ற சொல் பிறைச்சந்திரனை மட்டுமின்றி சந்திரனையும் குறிக்கும். இந்த சந்திர லோகத்தில் வசிக்கும் அழகிய பெண்களை அரம்பை என்றும் அரம்பையர் என்றும் இலக்கியம் கூறுகிறது. இதைப் பற்றிய ஏராளமான பாடல்கள் சீவக சிந்தாமணியிலும் கம்பராமாயணத்திலும் உள்ளன. இந்த சந்திரன் உலாவருகின்ற இடத்தினை அரமியம் அதாவது நிலாமுற்றம் என்று அகராதிகள் சுட்டுவதில் இருந்து அரத்துக்கும் சந்திரனுக்கும் உள்ள தொடர்பு எளிதின் விளங்கும்.

வெள்ளைக்கண் கம்புள்:

ஐங்குறுநூற்றில் 85 ஆம் பாடலில் ' வெண்நுதல் கம்புள் அரிக்குரல் பேடை' என்ற வரி உள்ளது. இதில் குறிப்பிடப்படும் கம்புள் என்ற பறவைக்கு வெள்ளை நிறத்தில் நெற்றியோ தலையோ இருந்ததாகக் கொள்ளலாமா என்றால் கொள்ள முடியாது. ஏனென்றால் வெள்ளை நிறத் தலையோ நெற்றியோ பறவை இனங்களில் பரவலாகக் காணப்படும் பண்பாகும். அன்றியும் ஒரு பறவையைப் பாடலில் குறிப்பிடும் புலவர் அதன் சிறப்புத் தன்மையையே கூறுவார் என்பதால் நுதல் என்ற சொல் இங்கும் நெற்றி அல்லது தலையைக் குறித்து வந்திருக்காது என்பது தெளிவு.

அதே சமயம் வெள்ளை நிறக் கண்களானது பறவை இனங்களில் அரிதாகவே காணப்படும் பண்பாகும்.  பறவைக் குடும்பங்களில் ஜோஸ்டெரோபிடே என்ற குடும்பம் ஒன்று உண்டு. இக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த அனைத்துப் பறவைகளின் கண்களைச் சுற்றிலும் பெரிய வெள்ளை நிற வளையம் ஒன்று காணப்படுகிறது. இது இப் பறவைகளின் தனிச் சிறப்பாகும். இக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பறவை ஒன்றின் படம் இங்கே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. இப் பறவைகளைப் பற்றி மேலும் அறிந்துகொள்ள விக்கிபீடியாவில் தேடலாம். ஆக இங்கும் 'நுதல்' என்பது 'கண்ணிமை' என்ற பொருளில் தான் வந்துள்ளது என்பது பெறப்படுகிறது. கண்களைச் சுற்றிலும் வெள்ளை நிறத்தில் பெரிய வளையத்தைக் கொண்ட இப் பறவைகளை சங்க காலத்தில் கம்புள் என்று அழைத்தனர் என்பது இதன் மூலம் தெரிய வருகிறது.

முடிவுரை:

இதுகாறும் கண்டவற்றில் இருந்து நுதல் என்ற சொல்லுக்கு ' கண் மற்றும் கண்ணிமை ' ஆகிய புதிய பொருட்கள் இருப்பதை இக் கட்டுரையின் மூலம் அறிந்தோம். இக் கட்டுரையில் அனைத்து இலக்கியங்களையும் தொட்டுக் காட்டியது போலத் தோன்றினாலும் நுதல் என்ற சொல் பயின்று வருவதான புராணம் சார்ந்த இலக்கியப் பகுதிகள் மற்றும் பக்தி இலக்கியங்களை அறவே காட்டவில்லை. குறிப்பாக, சிவபெருமான், கொற்றவை போன்ற தெய்வங்களுடன் தொடர்புற்று நுதல் என்ற சொல் பல பாடல்களில் பயின்று வந்தபோதும், அவற்றை ஈண்டு விரிக்காததன் காரணம், அதைப் பற்றித் தனியாக ஆய்வுசெய்ய வேண்டும் என்பதால்.  
==================== வாழ்க தமிழ் !=================

திங்கள், 8 ஜூன், 2015

அழகின் மறுபெயர் அல்குல் !!!

முன்னுரை:

சங்கப் புலவன் வடித்த பல சொற்களிலே அதி அற்புதமான ஒரு சொல் தான் ' அல்குல் ' என்பதாகும். பெண்களின் உறுப்புநலன் குறித்த பாடல்களில் எல்லாம் தவறாமல் இடம்பிடிக்கின்ற இச் சொல் மிக அழகான பொருளுடையது. அதாவது இச் சொல் குறிக்கும் பொருள் அழகு மிக்கதாய், காதலரால் பெரிதும் விரும்பிப் பாராட்டப்படுவதாய், காதலர்கள் எப்போதும் காண்பதற்கு ஏங்குகின்ற அழகுப் பொருளாய், காதலர் அல்லாதோர் காண்பதற்கு மறைக்கப்பட்ட ஒரு மரபுப் பொருளாய், சுருக்கமாகச் சொன்னால், அழகின் மறுபெயராய் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த இந்த அல்குல் எனும் சொல்லினை இற்றைத் தமிழன் புரிந்துகொண்ட விதம்............. மிகவும் வருத்தத்திற்குரியது.

பண்பாடற்ற சொற்கள் அல்லது பொருட்கள் எதையும் பலர்முன்னால் நேரடியாகக் கூறலாகாது என்று கருதி, இடக்கரடக்கல் என்ற இலக்கணத்தை உருவாக்கியவர்கள் தமிழ்ப் புலவர்கள். இத்தகைய புலவர்களின் உயர்ந்த நாகரிகம் பற்றிச் சிறிதும் சிந்திக்காமல் அவர் படைத்த அல்குல் என்னும் சொல்லுக்கு இற்றை உரையாசிரியர்கள் கூறிஇருக்கின்ற விளக்கம் சொல்லவும் நினைக்கவும் கூசுவதானதொன்று. நடந்து முடிந்த இத் தவறுகளைப் பற்றிப் பேசிப் பயனில்லை என்பதால் இனி இக் கட்டுரையில் அல்குல் என்பதன் உண்மையான விளக்கத்தினை பல அழகான சான்றுகளுடன் காணலாம்.

அல்குல் - பொருளும் பெயர்க்காரணமும்:
அல்குல் என்னும் சொல் குறிக்கும் உண்மையான பொருள் ' கண்புருவத்தை ஒட்டியிருக்கும் நெற்றிப் பகுதி ' ஆகும்.

இதைச் சுருக்கமாக ' நெற்றி ' என்று சொல்லலாம்.

இனி, அல்குல் என்ற சொல்லுக்கு அதன் பெயர்க்காரணம் பற்றிக் காணலாம்.

அல்குதல் என்ற வினைச்சொல்லுக்கு ' தங்குதல் ' என்ற அகராதிப் பொருள் உண்டு.

பெண்கள் தமது தலையில் அணிகின்ற மேகலை முதலான அணிகளும் மாலைகளும் தங்கும் / பொருந்தும் இடம் என்பதால் தான் நெற்றியினை ' அல்குல் ' அதாவது தங்கும் / பொருந்தும் இடம் என்ற பொருளிலே குறித்தனர் முன்னோர்.

அல்குல் என்னும் பாடுபொருள்:

அல்குலாகிய நெற்றியினைப் பாடுபொருளாகக் கொண்டு பல பாடல்களை புலவர்கள் இயற்றி இருக்கின்றனர். காரணம், இந்த அல்குல் என்னும் பகுதியில் அணியப்படும் பலவிதமான அணிகலன்கள் மற்றும் வரையப்படும் ஓவியங்கள் தாம். அல்குலில் அணியப்பட்ட அணிகலன்கள் மற்றும் ஓவியங்களைப் பற்றி விரிவாகப் பேசும் முன்னர், சுருக்கமாக அவற்றைப் பற்றி இங்கே பார்த்துவிடலாம்.

ஓவியங்கள்:
அல்குலில் வரையப்பட்ட பலவகையான ஓவியங்களில் முக்கியமானவை வரிகளும் புள்ளிகளும் தான்.

வரி ஓவியங்களில் நேர்கோட்டு வரிகளும் வளைவான வரிகளும் அடங்கும். இவற்றில் மெல்லிய மற்றும் தடித்த வரிகளும் உண்டு.

புள்ளி ஓவியங்களில் நுட்பமான சிறுபுள்ளிகளும், பெரிய வட்டமான பொட்டுக்களும் அடங்கும்.

அணிகலன்கள்:
அல்குலில் அணியப்பட்ட பல்வேறு அணிகலன்களை இயற்கை அணி, செயற்கை அணி என்று இருவகையாகப் பிரிக்கலாம்.

இயற்கை அணியில் மலர் மாலைகள், இலைச் சுருள்கள், உருண்டுதிரண்ட கொட்டைமாலைகள் போன்றவை அடங்கும்.

செயற்கை அணியில் பொன், முத்து, மரகதம், பவளம் முதலானவற்றால் தனித்தனியாகவோ கலந்தோ செய்யப்பட்ட மாலைகளும், காசு போன்ற மெல்லிய தகடுகள் மற்றும் திரண்ட மணிகளைக் கோர்த்து செய்யப்பட்ட மாலைகளும், ஒலிக்கும் சிறுமணிகளால் கோர்க்கப்பட்ட மேகலை முதலான அணிகளும், ஆலவட்டம் எனப்படுவதாகிய நெற்றிப்பட்டம் போன்றவைகளும் அடங்கும்

அல்குலுக்குக் காட்டப்படும் உவமைகள்:

அல்குல் என்பதன் சரியான பொருளினை விளங்கிக் கொள்ளுமாறு அதனை அழகான மற்ற பொருட்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பாடியுள்ளனர் புலவர்கள். இவற்றின் விளக்கங்களைப் பின்னால் வரும் பல பாடல்களில் கண்டு மகிழலாம். இங்கே அவற்றின் சுருக்கத்தைக் காணலாம்.

நல்லபாம்பின் படப்பொறி போல தலையின் நடுவில் அகற்சியைக் கொண்டதும் புள்ளிகளையுடையதும் அல்குல்.
தேரின் நெற்றியாகிய தேர்த்தட்டு போல நடுவே அகற்சியுடையதும் பல அணிகலன்களைக் கட்டித் தொங்கவிடப்படுவதும் அல்குல்.
கடலின் அலைகளைப் போல பல வளைவான வண்ண ஓவியங்களைத் தாங்கி இருப்பது அல்குல்.
ஆற்றின் கரையினைப் போல அழகான பல பொருட்களைத் தாங்கி நிற்பது அல்குல்.
கரும்புவேலி சூழ்ந்த செந்நெல் விளையும் தீவு போன்றது அல்குல்.
பூக்களை உடைய செம்பொன்னால் ஆன பூக்கூடை போன்றது அல்குல்.
பொன்னால் செய்த ஆலவட்டம் போன்றது அல்குல்.
புகை / பூவிதழ் போன்ற மெல்லிய முகத்திரையினால் மறைக்கப்படுவது அல்குல்.
அல்குலும் ஓவியங்களும்:

இனி அல்குலில் வரையப்பட்ட ஓவியங்களைப் பற்றி இங்கே பல எடுத்துக்காட்டுக்களுடன் விரிவாகக் காணலாம்.

வரி ஓவியங்கள்:


இவற்றை வரி என்றும் கோடு என்றும் இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது. சில சான்றுகள் கீழே விளக்கத்துடன் தரப்பட்டுள்ளன.

பூ துகில் மரீஇய ஏந்து கோட்டு அல்குல் - நெடு - 145
( பூப்போன்ற மெல்லிய ஆடைக்குள் தோன்றுகின்ற வரி தாங்கிய நெற்றி......... )

நுண் பல்கோடு ஏந்து அல்குல் அரும்பிய திதலை - நற் - 198
( நுட்பமான பல வரிகளைத் தாங்கிய நெற்றியில் தோன்றிய புள்ளிகள்...)

தட அரவு அல்குல் நுண் வரி வாட - கலி - 125
( நல்லபாம்பின் படப்பொறி போன்ற நெற்றியில் வரைந்திருந்த நுட்பமான வரிகள் அழிய.........)

கடலலைகள் போல பல வளைவான வரி ஓவியங்கள் தாங்கிய நெற்றியினை,  ' பரவை அல்குல் ' அதாவது ' கடல் போன்ற நெற்றி ' என்று சீவக சிந்தாமணியின் பல பாடல்கள் கூறுகின்றன. அவற்றில் சில மட்டும் கீழே.

பட்டவர் தப்பலின் பரவை ஏந்து அல்குல் - சிந்தா:1 98/1
தூசு சூழ் பரவை அல்குல் சுமக்கலாது என்ன வீழ்த்த - சிந்தா:1 109/1
பவழ வாய் பரவை அல்குல் என்று இவை பருகும் வேலான் - சிந்தா:1 191/1
பாடகம் சுமந்த செம்பொன் சீறடி பரவை அல்குல் - சிந்தா:2 479/1
பாசிழை பரவை அல்குல் பசும் கதிர் கலாபம் வீங்க - சிந்தா:3 586/1
தூசு அணி பரவை அல்குல் துளங்கும் நுண் நுசுப்பின் பாவை - சிந்தா:3 586/3
வெம் முலை பரவை அல்குல் மிடை மணி கலாபம் வேய் தோள் - சிந்தா:3 606/3

கம்பனும் ராமாயணத்தில் நெற்றியினை கடலுக்கு உவமையாக்கிக் கூறும் பாடல் கீழே:

தார் ஆழி கலை சார் அல்குல் தடம் கடற்கு உவமை தக்கோய் - கம்பரா: கிட்கி.
( வண்ணப்பட்டைகளை வளைத்துசுழித்து எழுதிய நெற்றிப் பரப்பானது ஒரு கடலைப் போன்று தோற்றமளிக்க... ).
இதில் வரும் தார் என்பது கிளியின் கழுத்தில் இருப்பதுபோல பட்டையான வரிகளைக் குறிக்கும்.
புள்ளி ஓவியங்கள்:

அல்குலில் வரையப்பட்ட புள்ளி ஓவியங்களைப் பற்றிய விளக்கங்களுடன் சில பாடல்களை இங்கே காணலாம்.

அல்குலில் வரையப்பட்ட புள்ளி ஓவியங்களைத் தித்தி, திதலை, காழ் என்று பல சொற்களால் இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது. இவற்றில் தித்தி, திதலை ஆகியவை சிறிய புள்ளிகளையும் காழ் என்பது பெரிய பொட்டுக்களையும் குறிக்கப் பயன்பட்டுள்ளது.

கொன்றை மெல் சினை பனி தவழ்பவை போல்
பைம் காழ் அல்குல் நுண் துகில் நுடங்க - பெரும் - 328
( கொன்றை மரத்தின் மெல்லிய இலைகளின் மேல் தவழும் பனியினைப் போல பச்சைநிறப் புள்ளிகள் எழுதப்பட்ட நெற்றியின் மேலாக மெல்லிய வெண்ணிற ஆடை அசைய..........)

திதலை அல்குல் பெரும் தோள் குறு_மகட்கு - நற் - 6
( புள்ளிகளை உடைய நெற்றியையும் திரண்ட கண்களையும் உடைய பெண்ணுக்கு.......)

திதலை சில் பொறி அணிந்த பல் காழ் அல்குல் - நற் - 133
( திதலை ஆகிய சில புள்ளிகளையும் காழ் ஆகிய பல பொட்டுக்களையும் அணிந்த நெற்றி.........)

அரவு கிளர்ந்து அன்ன விரவு_உறு பல் காழ்

வீடு உறு நுண் துகில் ஊடு வந்து இமைக்கும்
திருந்து_இழை அல்குல் ................... - நற் - 366
( நல்லபாம்பு படமெடுத்தாற் போல நெற்றியில் வரையப்பட்டிருந்த பல வண்ணப் புள்ளிகள், முகத்தை மூடியிருந்த மெல்லிய ஆடைக்குள்ளிருந்து ஒளிர்கின்ற ..)

பூ துகில் இமைக்கும் பொலன் காழ் அல்குல் அம் வரி - அகம் - 387
( பூப்போன்ற மெல்லிய ஆடைக்குள் ஒளிர்கின்ற பொன்போன்ற புள்ளிகளை அழகிய வரிகளாய் அணிந்த நெற்றி.........)

அணங்கு என உருத்த சுணங்கு அணி ஆகத்து
ஈர்க்கு இடை போகா ஏர் இள வன முலை
நீர் பெயர் சுழியின் நிறைந்த கொப்பூழ்
உண்டு என உணரா உயவும் நடுவின்
வண்டு இருப்பு அன்ன பல் காழ் அல்குல் - பொரு: 35

( இதன் பொருள்:
மோகினியோ என மருளச்செய்யும் வண்ணம் பூந்தாதுக்களை அணிந்ததும்,
மை எழுதப்படாத அழகுடையதும்,
நீரின் மேல் தோன்றுகின்ற காற்றுநிறைந்த நீர்க்குமிழி போல் மெல்லியதும்,
இருக்கிறது என்று உணரமுடியாத வண்ணம் நுணுகி இருப்பதுவுமான கண்ணிமைகளையும்,
வண்டுகள் வரிசையாக அமர்ந்திருப்பது போன்ற பல பெரிய பொட்டுக்களை அணிந்த நெற்றியும்......)

அல்குலும் அணிகளும்:
அல்குலில் அணியப்பட்ட பல்வேறு அணிகளைப் பற்றிய விளக்கங்களுடன் சில பாடல்களை இங்கே காணலாம்.

இயற்கை அணிகள்:

இவற்றை, தழை, மாலை, நெறி, பிணையல், கண்ணி என்று இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது.  சான்றுக்கு சில பாடல்கள் மட்டும் கீழே:

பை விரி அல்குல் கொய் தழை தைஇ - குறி -102
( நல்லபாம்பின் படம்போல் விரிந்த நெற்றியில் கொய்த மலர்களின் மாலையினை அணிந்து......)

.பல் பூ பகை தழை நுடங்கும் அல்குல் - நற் - 8
( பல வண்ணப் பூக்களினால் ஆன மாலையானது அசைகின்ற நெற்றி.........)

வயல் வெள் ஆம்பல் உருவ நெறி தழை
ஐது அகல் அல்குல் அணி பெற தைஇ - நற் - 390
( வயலில் பூத்த வெள்ஆம்பல் மலர்களின் மாலையினை அகன்ற நெற்றியில் அழகுற அணிந்து..........)

தழை அணி அல்குல் தாங்கல் செல்லா
நுழை சிறு நுசுப்பிற்கு எவ்வம் ஆக - குறு - 159
( மலர்மாலை அணிந்த நெற்றியும் தாங்கமாட்டாது நுண்ணிய இமைகளுக்கும் துன்பமாக.........).

வயல் மலர் ஆம்பல் கயில் அமை நுடங்கு தழை
திதலை அல்குல் துயல்வரும் கூந்தல் - ஐங்கு - 72
( வயலில் பூத்த ஆம்பல் மலர்களால் ஆன மாலையானது புள்ளிகள் கொண்ட நெற்றியில் இருந்தவாறு கண்ணிமையின் மேலாக அசைய........)

கரும் கால் வேங்கை செம் பூ பிணையல்
ஐது ஏந்து அல்குல் யாம் அணிந்து உவக்கும் - அகம் - 345
( கருங்கால் வேங்கைமரத்து செந்நிறப் பூக்களின் மாலையினை நெற்றியில் யாம் அணிந்து மகிழும்..........)

தீம் நீர் பெரும் குண்டு சுனை பூத்த குவளை
கூம்பு அவிழ் முழு_நெறி புரள்வரும் அல்குல் - புறம் - 116
( இனிய நீருடைய சுனையில் பூத்த குவளை மலரின் மாலை அசைகின்ற நெற்றி......)

கரும் குரல் நொச்சி கண் ஆர் குரூஉ தழை
மெல் இழை மகளிர் ஐது அகல் அல்குல்
தொடலை ஆகவும் கண்டனம் இனியே - புறம் - 271
( நொச்சியின் நீலமலர்களால் தொடுத்த மாலையினைப் பெண்கள் தமது அகன்ற நெற்றியில் அணிந்திருக்கக் கண்டோம்.....)

சுரும்பு உண தொடுத்த பெரும் தண் மா தழை
திருந்து காழ் அல்குல் திளைப்ப உடீஇ - திரு : 203
( வண்டுகள் மொய்க்கின்ற மாம்பூக்களால் ஆன மாலையினை புள்ளிகள் வரைந்த நெற்றியில் அணிந்து........)

செயற்கை அணிகள்:
அல்குலில் அணியப்பட்ட செயற்கை அணிகளில் முதன்மையானது மேகலை என்னும் அணி. இதனை மணிமேகலை, மேகலை, கலை, கலாபம், கோடு என்று இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது. இது முழுமையான வட்டமாக இல்லாமல் ஒரு வில்லைப் போல பாதி வளைவுடைய அணியாகும். பவளக் கொடி போன்ற வடத்தில் பொன் போல ஒளிரும் காசுகளை வரிசையாகக் கோர்த்துத் தொங்குமாறு செய்யப்படும் இதில் சில நேரங்களில் மணிகளையும் கோர்ப்பதுண்டு. மணிகளைக் காழ் என்றும் மணி என்றும் இலக்கியம் குறிப்பிடுகிறது. இது பற்றிய சில பாடல்கள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

பல் காசு நிரைத்த கோடு ஏந்து அல்குல் - அகம் - 75
( பல காசுகளைக் கோர்த்த மேகலையைத் தாங்கிய நெற்றி.....)

பொலம் காசு நிரைத்த கோடு ஏந்து அல்குல் - அகம் - 269
( பொற்காசுகளைக் கோர்த்த மேகலையினைத் தாங்கிய நெற்றி....)

ஆசு இல் கம்மியன் மாசு அற புனைந்த
பொலம் செய் பல் காசு அணிந்த அல்குல் - புறம் - 353
( ஐயமில்லாத பொற்கொல்லன் குற்றமின்றி செய்த பொன்னாலான பல காசுகளைக் கோர்த்து அணிந்த நெற்றி....)

கோபத்து அன்ன தோயா பூ துகில் பல் காசு நிரைத்த சில் காழ் அல்குல் - திரு: 15
( சிவந்த பட்டுப்பூச்சி போல மென்மையும் வண்ணமும் கொண்ட முகத்திரைக்குள்ளே, பல காசுகளையும் சில மணிகளையும் கோர்த்து அணிந்த நெற்றி....)

விரி மணி மேகலை விரவி ஆர்க்கில
தெரிவையர் அல்குல் தார் ஒலி இல் தேர் என
பரிபுரம் ஆர்க்கில பவள சீறடி
அரி இனம் ஆர்க்கிலா கமலம் என்னவே - கம்பரா: அயோத்
( மேகலையின் விரிந்த மணிகள் ஒலியெழுப்பாததால் நெற்றியானது ஒலிக்காத தேரினைப் போலாக, காலில் அணிந்த சிலம்பும் ஒலிக்காததால், பாதமானது வண்டுகள் ஊதாத தாமரை மலராக ....)

தூசு சூழ் பரவை அல்குல் சுமக்கலாது என்ன வீழ்த்த காசு சூழ் கோவை - சிந்தா: 109
( மெல்லிய ஆடையால் மறைத்த, கடலலைகள் போல் வரையப்பட்ட நெற்றியும் சுமக்கலாகாது என்பதுபோல் தாழ்ந்திருந்த காசு நிறைந்த மாலை....)

நாக பாம்பு பைத்து அனைய அல்குல் பல் கலை மிழற்ற - சிந்தா - 561
( நல்லபாம்பின் படப்பொறியினைப் போன்ற நெற்றியில் அணிந்திருந்த மேகலை அணி ஒலிக்க....)

பாசிழை பரவை அல்குல் பசும் கதிர் கலாபம் வீங்க - சிந்தா - 586
( ஒளிரும் வரிகளால் கடலலைகளைப் போலெழுதிய நெற்றியில் மேகலையும் செறிய...)

மிடைந்த மா மணி மேகலை ஏந்து அல்குல் - சிந்தா - 950
( செறிந்த மணிகளை உடைய மேகலையினை தாங்கிய நெற்றி......)

நிழல் அவிர் அல்குல் காசு சிலம்பொடு சிலம்ப நீள் தோள்
அழகி கூத்து ஆடுகின்றாள் அரங்கின் மேல் அரம்பை அன்னாள் - சிந்தா - 1254
( நெற்றியில் அணிந்த ஒளிவீசுகின்ற பொன்னிற மேகலையின் காசானது காற்சிலம்புடன் இயைந்து ஒலிக்க, தேவமாதர் போல் நீண்ட கண்களை உடைய அந்த அழகி அரங்கத்தின் மீது தேவமகளிர் போல நடனமாடுகின்றாள்...)

பண் உலாம் கிளவி-தன் பரவை ஏந்து அல்குல்
வண்ண மேகலை இவை வாய்ந்த பூம் துகில்
உள் நிலாய் பசும் கதிர் உமிழ்வ பாவியேன்
கண்ணையும் மனத்தையும் களம் கொண்டிட்டவே - சிந்தா - 1481
( இசைபோலும் மொழிகொண்ட அவள்-தன் கடலலை போன்ற வரிகள்கொண்ட நெற்றியில் அணிந்திருந்த வண்ண மேகலையானது, பூப்போன்ற மேலாடைக்குள் இருந்தவாறு ஒளிவீச, அது என் கண்ணையும் மனதையும் கவர்ந்துகொண்டது....)

பஞ்சு இறைகொண்ட பைம்பொன் கலை புறம் சூழ்ந்து வைத்து
நஞ்சு இறைகொண்ட நாக படம் பழித்து அகன்ற அல்குல் - சிந்தா - 1538
( நஞ்சுடைய நல்லபாம்பின் படப்பொறியினைப் போல அகன்ற நெற்றியில் பசும்பொன்னாலான மேகலையை அணிந்து அதை மேலாடையால் மூடி....)

அரவு வெகுண்டு அன்ன அகல் அல்குல் நிலம் புல்லி
திருவில் வளைந்து அனைய திரு மேகலையின் நீங்கி
புருவ மதி முகமும் புகழ் தோளும் புணர் முலையும்
உருவம் அழிந்து .........................................- சிந்தா - 1878
( நல்லபாம்பு படமெடுத்தாற் போல அகன்ற நெற்றியிடத்தில் பொருந்தியிருந்த, பொன்னாலான வில்லைப் போல வளைந்திருக்கும் பொன்மேகலையின் நீங்கியவளாய், முகமும், கண்களும் அழகிழந்து .......)

பாடு வண்டு இருந்த அன்ன பல் கலை அகல் அல்குல் - சிந்தா - 1996
( பாடும் வண்டுகள் வரிசையாய் அமர்ந்திருப்பதைப் போல செம்பொன்னாலான பலமணிகளைக் கோர்த்து அணிந்த அகன்ற நெற்றி...)

பட்டு உலாய் கிடந்த செம்பொன் பவளமோடு இமைக்கும் அல்குல் - சிந்தா - 2047
( பட்டாடையால் மூடிய நெற்றியில் அணிந்திருந்த செம்பொன்னும் பவளமும் கோர்த்த மேகலையானது ஒளிர ........)

அல்குல் காசு ஒலிப்ப ஆயம் பாவை சென்று எய்தினாளே - சிந்தா - 2068
( நெற்றியில் அணிந்திருந்த மேகலையின் காசு ஒலிக்குமாறு நடந்து அப் பாவையானவள் தன் தோழிகளைச் சென்றடைந்தாள்....)
சிந்தாமணியும் அல்குலும்:
சீவக சிந்தாமணி மட்டும் இல்லாது போயிருந்தால், அல்குல் என்ற சொல்லின் மெய்யான பொருள் கிடைத்திருக்குமா என்பது ஐயத்திற்குரியதே. காரணம், அல்குலைப் பற்றி அதிகம் புகழ்ந்து பாடியிருக்கும் ஒரே தமிழ் இலக்கியம் சீவக சிந்தாமணி என்றே கூறலாம். ஏராளமான உவமைகளுடன் அல்குலைப் பற்றி விரிவாகப் புரிந்துகொள்ளும் வகையில் திருத்தக்கத் தேவர் பாடியிருப்பது தமிழுக்குக் கிடைத்த வரமாகும். அல்குல் என்ற சொல் மட்டுமின்றி வேறு பல சங்கச் சொற்ககளைப் புரிந்து கொள்ளவும் சிந்தாமணி துணைபுரிகிறதென்றால் அது மிகையில்லை. சிந்தாமணிக் கடலில் மூழ்கி எடுத்த அல்குல் குறித்த சில உவமை முத்துக்கள் மட்டும் இங்கே புரிதலுக்காகவும் படித்து இன்புறுதற்காகவும் பரப்பி வைக்கப்பட்டுள்ளன.

வெள் எயிற்று அரவு மேய்ந்த மிச்சிலின் மெலிந்து மேக
புள் வயின் பிறந்த புள் போல் ஒன்று அலாது உரைத்தல் தேற்றார்
கள் வயிற்று அலர்ந்த கோதை கலாப வில் உமிழும் அல்குல்
ஒள் எயிற்றவர்கள் பொன் பூத்து ஒளி மணி உருவம் நீத்தார் - சிந்தா - 2897


 ( கள் வடியும் பூமாலையையும் வில் போல வளைந்து ஒளிவிடுகின்ற மேகலையையும் நெற்றியில் அணிந்திருந்த அப் பெண்கள், வெண்மையான கூரிய பற்களை உடைய பாம்பினால் விழுங்கப்பட்ட ஓர் உயிரைப் போல உடல் இளைத்து, மேகமாகிய பறவையினிடத்தே பிறக்கின்ற ஓசையாகிய இடியினைக் கேட்டவர் போல் நடுக்குற்று யாதொன்றும் பேசத் தோன்றாதவர்களாய், ஒள்ளிய தம் கடைக்கண் ஈற்றில் கண்ணீர்த் துளிகள் பூக்க, மணி போன்ற தமது அழகு கெடுமாறு நின்றிருந்தனர். )

மட்டு ஒளித்து உண்ணும் மாந்தர் மாண்பு போல் மறைந்து வண்ண
பட்டு ஒளித்து ஒழிய அல்குல் பசும் கதிர் கலாபம் தோன்ற
குட்ட நீர் குவளை கண்கள் விருந்து உண விரும்பி நின்றார்
அட்டும் தேன் அணிந்த மாலை பவள கொம்பு அணிந்தது ஒத்தார் - சிந்தா - 2533

( முகபடாமாகிய வண்ணப் பட்டாடையினை சற்றே விலக்க, பவளக் கொம்பினை அலங்கரிக்கின்ற தேன் வடியும் மலர் மாலையினைப் போல, நெற்றியில் அணிந்திருந்த செம்பொன் மேகலை ஒளிவீச, கள்வடியும் குவளை மலர் போன்ற கண்களின் அழகினைப் பருக விரும்பிய பெண்கள், கள்ளினை மறைந்துண்ணும் ஆடவரைப் போல, ஒதுங்கிநின்று ரசித்தனர். )

பாடல் மகளிரும் பல் கலை ஏந்து அல்குல்
ஆடல் மகளிரும் ஆவண வீதி-தொறும்
ஓட உதிர்ந்த அணிகலம் உக்கவை
நீடு இருள் போழும் நிலைமத்து ஒருபால் - சிந்தா - 2118


( பாடும் பெண்டிரும் பலகாசுகள் கோர்த்த மேகலையினை நெற்றியில் அணிந்த ஆடும் பெண்டிரும் தெருக்களில் ஆடி ஓடியபோது கீழே விழுந்த பொற்காசுகள், இருளைக் கிழிப்பதுபோல ஒளிவீச.....)

ஆகம் தான் ஓர் மணி பலகையாக முலைகள் நாய் ஆக
போகக்கு ஏற்ற புனை பவழ அல்குல் கழகம் ஆக
ஏக இன்ப காம கவறாடல் இயைவது அன்றேல்
ஆக நோற்றிட்டு அடங்கல் ஆண்மைக்கு அழகு என்பவே - சிந்தா - 1657

( செம்பவள மாலை அணிந்த நெற்றியை சூதாடும் இடமாகக் கொண்டு அமர்ந்து, முன்னுள்ள கண்களை சூதாடும் மணிபலகையாகக் கொண்டு, கண்ணிமைகளை ஆட்டக்காய்களாகக் கொண்டு, காதலெனும் தாயக்கட்டையினை உருட்டி இன்பம் துய்க்க இயலாதபோழ்து அடங்கி இருப்பதே ஆண்மைக்கு அழகு என்க. )

மூசு தேன் வாரி அல்குல் பட்ட பின் முலைகள் என்னும்
மாசு அறு கந்தின் மென் தோள் மணி தொடர் கொளுத்தி வாள் கண்
ஆசு அறு வயிர தோட்டி நுதல் அணிந்து அமுத செ வாய்
காசு அறு கவளம் ஆக களிறு கோள் பட்டது அன்றே - சிந்தா - 1690

( தேனீக்கள் மொய்க்கும் மலர்மாலை அணிந்த நெற்றி என்னும் மதிலுக்குள் புகுந்தபின், கடைக்கண்ணின் பூசிய கூரிய செம்பாகம் ஓர் அங்குசமாக நின்று அச்சுறுத்த, ஒளிவீசும் கண்கள் கவளமாக மாறி உண்ணத்தூண்ட, கண்ணிமைகள் என்னும் கட்டுத்தறியில், கண்ணின் வட்டத் தோளணிகள் ஆகிய சங்கிலித்தொடரால், யானையாகிய தலைவன் பிணிக்கப்பட்டான். ) 

கண்ட பேய் நகரின் நீங்கி காவதம் கடந்து தோன்றும்
வெண் தலை புணரி வீசி கிடந்த பொன் தீவிற்று ஆகி
கொண்டு உலப்ப அரிய செந்நெல் கொடி கரும்பு உடுத்த வேலி
நுண் துகில் நுழைந்த அல்குல் பவளம் ஒத்து இனியது ஒன்றே - சிந்தா - 1184

( மருட்சியினை உடைய கண்கள் பேய்நகராகத் தோன்ற, வெண்ணிற வரிகொண்ட இமைகள் நுரைமிக்க அலைவீசும் கடலாகத் தோன்ற, இவற்றைக் கடந்துசென்றால் தோன்றும் அழகிய தீவு போன்ற நெற்றியை மெல்லிய ஆடை மூடியிருக்க, அந் நெற்றியில் அணிந்திருந்த செம்பவள மாலைகள் அத் தீவில் விளைந்த செந்நெல்லைப் போன்றிருக்க, வளைந்த புருவங்களோ அந் நெல்லுக்கு இடப்பட்ட கரும்பு வேலியாகத் தோன்றியது. )

கலந்து எழு திரை நுண் ஆடை கடி கய மடந்தை காமர்
இலங்கு பொன் கலாபத்து அல்குல் இரு கரை பரப்பும் ஆக
அலர்ந்த தண் கமலத்து அம் போது அணிதக்க முகத்திற்கு ஏற்ப
நலம் கெழு குவளை வாள் கண் நன்_நுதல் நலத்தை உண்டார் - சிந்தா - 964

( அலைநுரை போல் மெல்லிய முகபடாம் அணிந்த அப் பெண்ணின் அழகு பொய்கைநீராக, ஒளிரும் பொன்னாலான மேகலையினை உடைய நெற்றியானது பொய்கையின் கரை போலாகவும், அழகிய கண்ணிமைகள் பொய்கையில் பூத்த செந்தாமரை மலர்களாக, ஒளிமிக்க கண்கள் வெண்குவளை மலர்களாகவும் உடையாளின் அழகைப் பருகினார். )

ஆடும் பாம்பு என புடை அகன்ற அல்குல் மேல்
சூடிய கலை புறம் சூழ்ந்த பூம் துகில்
ஓடிய எரி வளைத்து உருவ வெண் புகை
கூடி மற்று அதன் புறம் குலாய கொள்கைத்தே - சிந்தா - 1007

( படமெடுத்து ஆடும் நல்லபாம்பினைப் போல் அகன்ற நெற்றியில் அணிந்த செம்பொன் மேகலை கீழிருக்க அதன் மேலிருந்த மெல்லிய வெண்ணிற முகபடாம் மேகலையின் மேல் பட்டும் உயர்ந்தும் அசைந்தாடிய காட்சியானது, எரியும் நெருப்பில் தோன்றும் வெண்புகையானது நெருப்பினைச் சுற்றியும் மேலெழும்பியும் ஆடுவதைப்போலத் தோன்றியது........).

நாகத்து படம் கொள் அல்குல் நலம் கிளர் செம்பொன் மாலை
மேகத்து பிறந்தது ஓர் மின்னு மணி வரை வீழ்ந்ததே போல்
ஆகத்து பூட்டி .....................................................- சிந்தா - 738

( நல்லபாம்பின் படப்பொறியைப் போன்ற நெற்றியில் அழகுமிக்க செம்பொன்னால் ஆன மாலையினை, மேகத்தில் தோன்றிய ஒரு மின்னல் கரியமலையின் மேல் விழுந்ததைப் போல, கரிய மையுண்ட கண்களின் மேலாகத் தொங்குமாறு அணிந்து.....)

சில் அரி சிலம்பின் வள் வார் சிறுபறை கறங்க செம்பொன்
அல்குல் தேர் அணிந்து கொம்மை முலை எனும் புரவி பூட்டி
நெல் எழில் நெடும் கண் அம்பு ஆ புருவ வில் உருவ கோலி
செல்வ போர் காமன் சேனை செம்மல் மேல் எழுந்தது அன்றே - சிந்தா - 458

( சில பரல்களை உடைய காற்சிலம்பினை போர்ப்பறையாக முழக்கி, செம்பொன் மாலை அணிந்த நெற்றியினைத் தேராகக் கொண்டு, அழகிய கண்ணிமையினை குதிரையாகப் பூட்டி, புருவத்தை வில்லாக வளைத்து, நெல்மணி போலும் அழகுடைய நீண்ட கண்ணை அம்பாகக் கொண்டு காமனின் படைகள் தலைவனின் மேல் போர் தொடுத்தன...)

காவி அன்ன கண்ணினார் கயம் தலை குடைதலின்
ஆவி அன்ன பூம் துகில் அணிந்த அல்குல் பல் கலை
கோவை அற்று உதிர்ந்தன கொள்ளும் நீரர் இன்மையின்
வாவி யாவும் பொன் அணிந்து வானம் பூத்தது ஒத்தவே - சிந்தா: 67

( குவளை மலர் போன்ற கண்ணுடைய பெண்டிர் குளத்தில் நீராடியதால், புகைபோன்ற மெல்லிய ஆடையால் மூடப்பட்டிருந்த நெற்றியில் அவர்கள் அணிந்திருந்த மேகலை அணியில் இருந்து பொன்னிறக் காசுகள் உதிர்ந்து நீரில் விழ, அதை யாரும் எடுக்காததால், பொற்காசுகள் பரவிக் காணப்பட்ட அந்த குளமானது, மீன்கள் மின்னும் நீலவானம் போல விளங்கியது. )

மேலே கண்ட பல உவமைகளுக்கான விளக்கங்களில் இருந்து அல்குல் என்னும் சொல்லின் அழகான பொருள் விளங்கி இருக்கும் என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமிராது. இதே புரிதலுடன் கம்ப ராமாயணத்தையும் இங்கே கொஞ்சம் பார்க்கலாம்.

கம்பராமாயணம் காமாயணம் அல்ல:

கம்பராமாயணத்தில் வரும் அல்குல், கொங்கை, முலை போன்ற சொற்களை வழக்கம் போலத் தவறாகப் புரிந்துகொண்டு, அந்த அழகான ஓவியத்தை காமப்பார்வை கொண்டு நோக்கி, கம்பராமாயணம் ஓர் காமாயணம் என்று கூறி, அதனை சீரழித்தவர்கள் பலர். ஆழ்ந்த காம மயக்கத்தில் இருக்கும் இவர்களைத் தட்டி எழுப்பும் விதமாகவே கட்டுரையின் இப் பகுதி எழுதப்படுகிறது.

முலை, கொங்கை, ஆகம், மார்பு போன்ற பல சொற்கள் பெண்களைக் குறித்து வருமிடங்களில் எல்லாம் கண்ணையும் அது சார்ந்த பகுதிகளையுமே குறிக்கும் என்று முன்னர் பல கட்டுரைகளில் கண்டோம். அதைப்போல, அல்குல் என்ற சொல் நெற்றியைக் குறிக்கும் என்று இக் கட்டுரையின் மேற்பகுதியில் கண்டோம். இனி, கம்பராமாயணம் ஓர் காமாயணம் என்று சிலர் தவறாகக் கூறுவதற்கு முதன்மைக் காரணமாகக் காட்டப்படுகின்ற பாடலை மட்டும் இங்கு காணலாம்.

இயல்வு உறு செலவின் நாவாய் இரு கையும் எயினர் தூண்ட
துயல்வன துடுப்பு வீசும் துவலைகள் மகளிர் மென் தூசு
உயல்வு உறு பரவை அல்குல் ஒளிப்பு அற தளிப்ப உள்ளத்து
அயர்வு உறும் மதுகை மைந்தர்க்கு அயா_உயிர்ப்பு அளித்தது அம்மா - கம்பரா: அயோத்.

இப் பாடலில் வரும் அல்குல் என்ற சொல்லுக்குத் தவறான பொருளைக் கொண்டு, இப் பாடலுக்குத் தவறான விளக்கம் அளித்ததன் விளைவே, கம்பராமாயணத்தினை காமாயணமாகக் காட்டுவதற்கு அடிகோலி இருக்கிறது. இப் பாடலின் உண்மையான அழகான விளக்கத்தினை அறிந்தபின்னரேனும் கம்பராமாயணம் காமாயணம் அல்ல என்று அவர்கள் சித்தம் தெளியட்டும்.!. இதோ இப் பாடலின் பொருள் கீழே:

எயினர்கள் படகின் இருபுறங்களிலும் துடுப்புகளை முன்பின்னாகத் தூண்ட, அத் துடுப்புகளில் இருந்து வீசிய நீர்த்திவலைகளால் துணுக்குற்ற பெண்களின் மெல்லிய முகபடாம் விலக, கடலலைகள் போல வரையப்பட்டிருந்த அப் பெண்களின் நெற்றி அழகினைக் கண்ட எயினர்கள் தம் உள்ளச் சோர்வினையும் மறந்து ஊக்கமடைந்தனர்.

எவ்வளவு அழகான காட்சி!. என்னே கம்பனின் மாட்சி !. இதைப்போலவே கீழ்க்காணும் பாடலிலும் கம்பனின் கற்பனையையும் மாட்சியினையும் அறிந்து மகிழலாம்.

எற்று நீர் குடையும்தோறும் ஏந்து பேர் அல்குல்-நின்றும்
கற்றை மேகலைகள் நீங்கி சீறடி கவ்வ காலில்
சுற்றிய நாகம் என்று துணுக்கத்தால் துடிக்கின்றாரும் - கம்பரா: பால.

நீரில் மூழ்கி மூழ்கி எழுவதினால் அகன்ற நெற்றியில் அணிந்திருந்த மேகலை அணியின் வளைவான கற்றைகள் கழன்று விழுந்து நீரில் மூழ்கி பெண்களின் கால்களைக் கவ்வ, தம் கால்களைப் பாம்பு சுற்றியதாகக் கருதி அவர்கள் அஞ்சி நடுங்கிட.............

இதுபோல அல்குல் வருகின்ற அனைத்து இடங்களிலும் கம்பனின் நுண்மாண் நுழைபுலத்தை அறியலாம். கட்டுரையின் விரிவஞ்சி அவை இங்கே கொடுக்கப்படவில்லை.

அல்குலும் பிற விலங்குகளும்:

தமிழர்கள் தம்மை மட்டுமே அணிகள், ஓவியங்கள் முதலானவற்றால் அழகாக வைத்திருக்கவேண்டும் என்று நினைக்கவில்லை. தம்முடன் வாழ்கின்ற பிற உயிரினங்களையும் கூட அழகாக வைத்திருக்கவே விரும்பியிருக்கின்றனர். இதில் பசுக்களும், கன்றுகளும், யானைகளும் அடங்கும். இவ் விலங்குகளை எவ்வாறெல்லாம் அலங்கரித்து மகிழ்ந்திருக்கின்றனர் என்பதைக் கீழ்க்காணும் சில பாடல்களின் மூலமாகக் காணலாம்.

பகட்டு ஆ ஈன்ற கொடு நடை குழவி
கவை தாம்பு தொடுத்த காழ் ஊன்று அல்குல் - பெரும்- 243
( பொலிவுகொண்ட பசுவானது ஈன்றெடுத்த நடைபயிலும் கன்றின் மணிகோர்த்த கயிறுடைய நெற்றி..........)

சிறிய கன்றின் நெற்றியினைக் கூட வெறுமையாகக் காணமுடியாமல், அதில் ஓர் மணியினைக் கட்டி அழகு பார்க்கும் அந்த உயர்ந்த உள்ளங்களை என்னென்பது. !
இல்லத்துப் பெண்கள், பசுக்களையும் கன்றுகளையும் அழகாக்கி மகிழ்ந்திருக்க, ஆண்களோ யானைகளை அழகாக்கி மகிழ்ந்திருக்கின்றனர். விழாக்காலங்களில் யானையின் நெற்றி அழகே தனிதான். நெற்றிப்பட்டங்களும் ஓவியங்களுமாய் யானையினைப் பார்க்க அவ்வளவு அழகாக இருக்கும். நாம் இந்த யானையாகப் பிறந்திருக்கக் கூடாதா என்று ஏங்க வைக்கும். சிந்தாமணி காட்டும் யானை அலங்காரப் பாடல்கள் சில கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

மை அணி மத யானை மத்தக அகல் அல்குல் - சிந்தா - 2434
( மை அணிந்த மத யானையின் அழகிய நெற்றி போல் அகன்ற நெற்றி ........)

கதம் கனல் யானை நெற்றி கட்டிய பட்டமே போல்
மதம் கமழ் கோதை அல்குல் மனா கிடந்து இமைத்து - சிந்தா - 2584
( மத யானையின் நெற்றியில் கட்டிய பொன்னாலான பட்டத்தினைப் போல தேன் நிறைந்த பூமாலையானது நெற்றியில் இருந்துகொண்டு ஒளிர........)

யானையின் நெற்றியில் மையினால் வரைந்து அழகுபடுத்தி இருப்பதையும், வேலைப்பாடுடைய பொன்னாலான பட்டத்தினை அணிவித்து இருப்பதையும் மேற்காணும் பாடல்கள் கூறுகின்றன.

முடிவுரை:

இதகாறும் கண்டவற்றில் இருந்து, அக் காலத்துப் பெண்கள், தமது தலையின்மேல் நெற்றிவரையிலும் முகத்திரை போன்று மெல்லிய ஆடை கொண்டு மூடி இருந்துள்ளனர் என்ற செய்தி பெறப்பட்டுள்ளது. தமிழகப் பெண்கள் முகத்திரை அணிந்தனர் என்பதனை வள்ளுவரும் உறுதிசெய்துள்ளார்.

கடாஅக் களிற்றின்மேல் கட்படாம் மாதர்
படாஅ முலைமேல் துகில்  - 1087

( பொருள்: மதங்கொண்ட யானையின் கண்களைக் கட்படாம் கொண்டு மூடுவதைப்போல, பெண்கள் தம் அழகிய கண்களை ஆடையால் மூடியிருப்பர். )

இன்றுவரை வடநாட்டுப் பெண்களிடையே பரவலாக இருந்துவரும் இப் பழக்கம், எப்போது, ஏன் தமிழகத்தில் இல்லாமல் போனது என்பது கேள்விக்குறியாகவே உள்ளது. இறுதியாக, அழகிற்கும் அல்குலுக்கும் எழுத்தளவில் மிகச்சிறிய வேறுபாடே இருப்பதை அறியலாம். ஒருவேளை அல்குல் என்ற சொல்லில் இருந்தே அழகு என்ற சொல் பிறந்திருக்குமோ..... எது எப்படியோ இக் கட்டுரையில் இருந்து நாம் தெரிந்துகொள்வது என்னவென்றால்,

அழகின் மறுபெயர் அல்குல் !.
=============================================================