திருமறைக்காடு - ஊரும் பெயரும் - இலக்கிய ஆய்வு

முன்னுரை:

'திருமறைக்காடு' - வேதாரண்யம் என்று வடமொழியில் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டுப் பல காலமாக வழக்கத்தில் இருந்துவருகின்ற சிவ வழிபாட்டுடன் தொடர்புடையதோர் இடம் ஆகும். சைவசமயக் குரவர்களான அப்பர், சுந்தரர், திருஞான சம்பந்தரால் பாடல்பெற்ற கோயில் இது. தமிழ்நாட்டில் தற்போதைய நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் கடலோரத்தில் அமைந்திருப்பதான இவ் ஊரைப் பற்றி பக்தி இலக்கியங்களில் கூறப்பட்டிருக்கின்ற செய்திகளையும் இவ் ஊருக்குத் 'திருமறைக்காடு' என்ற பெயர் ஏன் ஏற்பட்டது என்பதைப் பற்றியும் இக் கட்டுரையில் நாம் விரிவாகக் காணலாம்.

பக்தி இலக்கியத்தில் திருமறைக்காடு:

சைவசமய பக்தி இலக்கியமான தேவாரத்தில் அப்பர், சுந்தரர், திருஞான சம்பந்தர் ஆகியோர் திருமறைக்காட்டில் எழுந்தருளி இருக்கின்ற சிவபெருமானைப் பற்றி மொத்தம் நூறு பாடல்களைப் பாடியுள்ளனர். இவர்கள் ஒவ்வொருவரும் மறைக்காட்டினைப் பற்றிப் பாடியுள்ள பாடல்களின் எண்ணிக்கை கீழே:

திருஞானசம்பந்தர் 40 பாடல்கள்
திருநாவுக்கரசர் 50 பாடல்கள்
சுந்தரர் 10 பாடல்கள்

இவர்களது பாடல்களில் இருந்து அக்காலத்தில் மறைக்காட்டிற்கு 'மறைவனம்' மற்றும் 'வேதவனம்' என்ற பெயர்களும் இருந்தன என்னும் செய்தி பெறப்படுகிறது. மறைக்காட்டினைப் பற்றி இவர்கள் குறிப்பிடும்போது கீழ்க்காணும் பலவிதமான அடைமொழிகளைக் கொடுத்தே குறிப்பிட்டுள்ளனர்.

திருமறைக்காடு, எழில்மறைக்காடு, அணிமறைக்காடு,
முதுமறைக்காடு, தொன்மறைக்காடு,
மாமறைக்காடு, நான்மறைக்காடு.

இனி இவர்களது பாடல்களில் மறைக்காட்டின் இயற்கையும் இயல்பும் எப்படிச் சொல்லப்பட்டுள்ளது என்பதைக் காணலாம்.

மறைக்காட்டின் இயற்கை:

திருமறைக்காட்டின் இயற்கையினைப் பற்றித் தேவார மூவர் பாடியுள்ள பாடல்களில் இருந்து பெறப்பட்ட செய்திகளைக் கீழ்க்காணும் தலைப்புக்களின்கீழ்த் தொகுத்துக் காணலாம்.

1. கடல்வளம்
2. மண்வளம்
3. பிறவளம்

1. மறைக்காட்டின் கடல்வளம்:

திருமறைக்காடானது வங்கக் கடலோரம் அமைந்திருப்பதால் கடல்வளங்கள் மிக்கிருந்தது. கடல் அலைகள் ஒதுக்கிய முத்துக்கள் பகலிலும் ஒளிவீச அவ்வொளியானது கதிரொளியையும் விஞ்சியதாம். முத்துக்கள் மட்டுமின்றி ஏராளமான சங்குகளும் சலஞ்சலங்களும் வலம்புரிகளும் பவளங்களும் மிக்கிருந்தது மறைக்காட்டின் கடற்கரை.

மறைக்காட்டில் அடிக்கடி உயரமான அலைகள் சீற்றமுடன் எழுவதாக இன்றளவும் செய்திகளைப் பார்க்கிறோம். இந் நிகழ்வுகள் இக் காலத்தில் மட்டுமல்ல தேவார காலத்திலும் நடந்துள்ளன. நீரைத் தேக்கிவைத்திருக்கின்ற பெரும்பரப்புடைய அணையினைப் போன்ற மேகக்கூட்டங்களைத் தழுவவிரும்பிய கடலலைகள் மலைபோல் உயர்ந்து எழுந்தனவாம். மலைக்குன்று போல உயரமாய் எழுகின்ற கடல் அலைகள் கரையில் குவித்துவைத்த முத்துக்களை வில்போன்று வளைந்திருப்பதும் கொடிபோல மெலிந்திருப்பதுமான இமைகளை உடைய இளம்பெண்கள் கவர்ந்து சென்றனராம்.

சங்குகளும் முத்துக்களும் பவளங்களும் மிக்கதான கடலலைகள் பெரும் ஓதமாக தகரமரங்களும் தாழைகளும் ஞாழல்களும் வளர்ந்திருக்கும் கழிமுகச் சோலைக்குள் புகும்போது மகரம், சுறவம் போன்ற மீன்கள் கடற்கரையில் தெறித்து வீழும். மீன்வளம் மிக்கிருந்தபடியால் ஏராளமான மரக்கலங்கள் மறைக்காட்டின் கடலில் இயங்கியவண்ணம் இருந்தன.

தென்னைமரங்களும் பனைமரங்களும் தமது கனிகளை உதிர்த்துக் கிடந்த மணற்பரப்பிலே சங்குகளும் சிப்பிகளும் வலம்புரிகளும் மிகுதியாகக் குவிந்திருந்ததால் உயர்ந்த பாய்மரங்களுடன் கூடிய மரக்கலங்கள் தடம்மாறிக் கவிழ்ந்து கிடந்த நிலையானது அவையும் சிவபெருமானை வணங்குவதைப் போல இருந்ததாம்.

செப்புக்காசு போன்ற நிறத்ததுவும் கருமை நிறத்ததுவும் பொன் நிறத்ததுவுமாகிய பல்வேறு வகையான முத்துக்களை நீண்ட கடல்நீரின்மேல் வலையினை வீசி அள்ளிக் குவித்த வலைவாணர்கள் அவற்றை விலைபேசி விற்றனர். 

2. மறைக்காட்டின் மண் வளம்:

கருநிற மேகக்கூட்டங்கள் எப்போதும் தவழ்வதான பல சோலைகளை உடையது மறைக்காடு. இச் சோலைகளில் கடம்பம், குரவம், குருக்கத்தி, புன்னை, ஞாழல் போன்ற மரங்கள் நிறைந்திருந்தன. இம்மரங்களில் பூத்திருந்த மலர்களில் இருந்த தேனை உண்ட வண்டுகள் யாழ்போல இசைத்தபடி எங்கும் திரிந்தன. நிழல் மிக்க சோலைகளிலே வண்டுகள் ஒலிக்கப் பூத்திருந்த மாதவிப் பூக்களைத் தழுவியதால் அங்கு வீசிய தென்றலும் மணம் மிக்கிருந்தது.

கடற்கழிகளிலும் கடலை அடுத்த பகுதிகளிலும் நெய்தலும், ஆம்பலும், தாழைகளும் ஏராளமாய்ப் பூத்துக் குலுங்கின. கடல்நீரின் நடுநடுவே இருந்த கழிமுகப் பகுதிகளில் தாழைகள் பூத்து மணம் வீச அவற்றின் நடுநடுவே வெண் நாரைகள் தலையைத் தூக்கிப் பார்க்கின்ற தன்மையது மறைக்காடு. அறியாமை மிக்க வெண்நாரை ஒன்று தனக்குப் பக்கத்தில் இருந்த தாழையின் மலர்மொக்கினைத் தனது பெண்துணையென்று கருதித் தழுவியதாம். அதுமட்டுமின்றி, தாழைகள் பூத்திருந்த சோலையில் இருந்த சிறியவழியின் வழியாகச் செல்லும் குட்டிக் குரங்குகள் அடுத்திருந்த வாழைத்தோப்பில் இருந்து வாழைக்கனிகளைப் பறித்து உண்ணுமாம்.

திருமறைக்காட்டில் பரந்த வயல்வெளிகளில் செந்நெல் விளைந்தன. இவ் வயல்களில் தேங்கியிருந்த நீரில் மீன்கள் துள்ளிவிளையாடின. தென்னைமரங்களும் பனைமரங்களும் தமது கனிகளை கடற்கரையின் பரந்த மணற்பரப்பிலே உதிர்த்திருந்தன. 

3. மறைக்காட்டின் பிறவளங்கள்:

தேவாரப் பாடல்களில் இருந்து திருமறைக்காடானது அக்காலத்தில் கல்விவளத்திலும் இசைவளத்திலும் மிக்கிருந்ததாக அறியப்படுகிறது. பொருளுடைய இனிய தமிழ்ச்சொற்களைத் தேர்ந்தெடுத்துப் பெண்கள் பாடவும் அதைச் செவிமடுத்த ஆண்கள் பல்வேறு திசைகளிலும் அப்படியே கூற பெரும் இசைப்பயிற்சியை உடையதாய் இருந்தது மறைக்காடு. அதுமட்டுமின்றி, தேர்த்திருவிழாவின்போது உயர்ந்த மாடங்கள் நிறைந்த தெருக்களிலே தேர் அசைந்துவரும்போது சங்குகள் முழக்கப்படவும் முரசுகள் அறையப்படவும் நறுமணப்பூக்களை அணிந்த பெண்கள் ஒவ்வொருநாளும் நல்ல இசைப்பாடல்களைப் பாடவும் ஆக பல்வேறு ஒலிகளால் நிறைந்து இருந்தது மறைக்காடு.

இசைவளத்தில் மட்டுமல்ல பொருள்வளத்திலும் மனவளத்திலும் மிக்கிருந்தது மறைக்காடு. திருவிழாக்கள் செல்வச்செழிப்புடன் மிகச் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டன. பொருட்செல்வம் மிக்கிருந்தாலும், மறைக்காட்டு மக்கள் மரங்களைப் போல பலனை எதிர்பாராமல் பிறருக்குக் கொடுத்துதவினர். மக்களின் பல்வேறு துயர்களை ஒழிக்க நினைத்து, அறம் செய்வதனை விரும்பி, அறிஞர்கள் வறுமையில் இருந்து விடுபடுதலை மதித்துப் பெரும்பொருள் தந்து உதவுகின்ற நல்லவர்கள் நிறைந்திருந்தது மறைக்காடு.

மறைக்காட்டுச் சிவன் கோவிலும் வழிபாடும்;

இதுவரை மறைக்காட்டின் இயற்கை வளங்களைக் கண்டோம். இனி, மறைக்காட்டில் எழுந்தருளி இருக்கின்ற இறைவனாகிய சிவபெருமானின் திருக்கோவிலைப் பற்றியும் அங்கு நடந்த வழிபாடுகளைப் பற்றியும் தேவாரப் பாடல்கள் கூறுகின்ற செய்திகளைப் பார்க்கலாம்.

மறைக்காட்டு இறைவனின் திருக்கோவிலானது கடலுக்கு மிக அருகிலேயே அமைந்திருந்தபடியால், கோவிலைச் சுற்றிலும் மலைபோல உயரமான சுற்றுச்சுவர்கள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன. அதுமட்டுமின்றி, கோவிலைச் சுற்றிலும் ஏராளமான மரங்களும் இயற்கை அரணாக நிறைந்திருந்தன.

மறைக்காட்டில் இரவிலும் பகலிலும் பக்தர்கள் இறைவனை வணங்கினர். ஒலிக்கின்ற கடலினைத் தியானித்தவாறு சிவன் கோவிலைப் பெண்கள் வலம்வந்து வணங்கினர். உலகமே தூங்கும் பொழுதிலும் தூக்கமின்றி இறைவனைப் போற்றியவாறு வலம்வருகின்ற மனத்தூய்மை கொண்டோர் நிறைந்தது மறைக்காடு. இப்படிப் பல மெய்யன்புடைய பக்தர்களும் சித்தர்களும் நிறைந்தது மறைக்காடு.

அதுமட்டுமின்றி, மலர்மறையவன் ஆகிய பிரம்மனும் சிவபெருமானை மறையோதி வழிபட்டான். நான்மறைகளும் சிவனை வழிபட்டன. வானவர்களும் மாதவர்களும் சிவபெருமானை வழிபட்டனர். வேதங்கள் பல காலங்களாகத் தொடர்ந்து மலர்களைச் சொரிந்து சிவபெருமானின் பாதங்களைப் போற்றி வழிபட்டன. பலகோடி உருத்திரர்களும் தங்கள் தலைவன் என்று சிவபெருமானை வாழ்த்திப் பாடினர். வேதங்கள் சிவபெருமானின் திருவடியில் பலவித நறுமணப் பூக்களைச் சொரிந்து அலையோசையினால் வாழ்த்திப் போற்றின.

மறைக்காடா மரைக்காடா?:

மறைக்காடு என்ற ஊர்ப்பெயர் குறித்து இரண்டு விதமான கருத்துக்கள் நிலவுகின்றன. மறைக்காடு என்னும் பெயரில் வரும் மறை என்பது வேதங்களைக் குறிக்கும் என்பதே பெரும்பான்மையோர் கருத்தாகும். ஆனால் ஒருசிலர், மறைக்காடு என்னும் பெயரே தவறானது என்றும் உண்மையில் மரைக்காடு என்பதே சரி என்றும் இவ் ஊரில் மரைகள் அதாவது மான்களும் குதிரைகளும் ஏராளமாக வாழ்ந்ததால் தான் இவ் ஊருக்கு மரைக்காடு என்ற பெயர் உண்டானது என்றும் கருதுகின்றனர். உண்மையில் இந்த இரண்டாவது கருத்து அதாவது மரைக்காடு என்பது தவறானதாகும். இதற்கான காரணங்கள் கீழே காட்டப்பட்டுள்ளன.

1. மறைக்காட்டின் இயற்கை வளங்களைப் பற்றி மிக விரிவாக மேலே கண்டோம். மறைக்காட்டின் இயற்கையினைப் பற்றிப் பாடிய தேவார மூவர்களில் ஒருவர்கூட தமது பாடல்களில் அங்கு வாழ்ந்த மான்களைப் பற்றியோ குதிரைகளைப் பற்றியோ குறிப்பிடவில்லை.

2. உண்மையிலேயே மான்களும் குதிரைகளும் மறைக்காட்டில் அதிகமாக வாழ்ந்திருந்தால், அதன் காரணத்தாலேயே அவ் ஊருக்கு அப்பெயர் ஏற்பட்டிருந்தால் அதனைக் கண்டிப்பாகப் பாடல்களில் சுட்டிக் காட்டியிருப்பார்கள். ஆனால் ஒரு பாடலில் கூட அதற்கான குறிப்புக்கள் இல்லை.

3. மறைக்காட்டிற்கு 'வேதவனம்' என்ற பெயரும் இருந்ததாகப் பல பாடல்களில் இருந்து அறியமுடிகிறது. இதிலிருந்து, இவ் ஊர்ப்பெயரில் வரும் மறை என்பது வேதத்தைக் குறித்து வந்துள்ளதே அன்றி அதற்கும் மரைக்கும் சிறிதும் தொடர்பில்லை என்பது உறுதிசெய்யப்படுகிறது.

மறைக்காடு - பெயர்க் காரணம்:

மறைக்காடு என்ற பெயர் அவ் ஊருக்கு ஏற்பட என்ன காரணம் என்பதை இங்கே காணலாம். மறைக்காடு பற்றித் தேவார மூவர் பாடியுள்ள பாடல்களில் இருந்து கீழ்க்காணும் கருத்துக்கள் பெறப்பட்டுள்ளன.

1. வேதங்கள் பல காலங்களாகத் தொடர்ந்து மலர்களைச் சொரிந்து சிவபெருமானின் பாதங்களைப் போற்றி வழிபட்டன.
  ( ஆதாரம்: இரண்டாம் திருமுறை: திருமறைக்காடு: 6 ஆவது பாடல் )

..... பலகாலங்கள் வேதங்கள் பாதங்கள் போற்றி
மலரால் வழிபாடுசெய் மாமறைக்காடா - தேவா. 2/6

2. வேதங்கள் சிவபெருமானின் திருவடியில் பலவித நறுமணப் பூக்களைச் சொரிந்து அலையோசையினால் வாழ்த்திப் போற்றின.  ( ஆதாரம்: இரண்டாம் திருமுறை: திருமறைக்காடு: 10 ஆவது பாடல் )

.... வேதம் பல ஓமம் வியந்து அடிபோற்ற
ஓதம் உலவும் மறைக்காட்டில் உறைவாய் - தேவா. 2/10

இப்பாடலில் வரும் ஓமம் என்பது ஓமத்தீயினையோ ஓமப்புகையினையோ குறித்து வரவில்லை; மாறாக, ஓமப்புகையினைப் போல எங்கும் பரந்து மணம் வீசுவதான நறுமணம் கமழும் பூக்களைக் குறித்தே வந்துள்ளது. சான்றாக, நறுமணம் வீசுவதால் கற்பூரவல்லிக்கு ஓமவல்லி என்ற பெயரும் உண்டு. ஓமத்திரவியம், ஓமப்பொடி ஆகியவை அப் பொருளின் வாசனையால் உண்டான பெயர்கள்.

மேற்காணும் கருத்துக்களை ஆராய்ந்து பார்க்குமிடத்து, வேதங்கள் மரங்களின் வடிவாகக் கோவிலைச் சுற்றிநின்று பூக்களைச் சொரிந்து அலையோசையினால் வாழ்த்தி வழிபட்டன என்னும் கருத்தினை எளிதாக அறிந்துகொள்ளலாம். உண்மை என்னவெனில், கோவிலைச் சுற்றி இருந்த காட்டுமரங்கள் கடல்நீரைத் தடுத்தது மட்டுமின்றி கடல்அலைகளின் ஆரவாரத்தினை உள்வாங்கிப் பெருக்கி 'ஓம்' என்பதைப் போல ஒரு ஒலியினை எப்போதும் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தன. இது சில இயற்கைச் சூழ்நிலைகளில் நடக்கக்கூடிய ஒன்றேயாகும். மக்கள் இந்த மரங்களுக்கிடையில் செல்லும்போது 'ஓம்' என்பதைப் போல ஒரு ஒலி கேட்டுக்கொண்டிருந்தபடியால், இந்த மரங்கள் வேதம் ஓதுவாகக் கருதி ' மறையினை ஓதும் காடு ' என்ற பொருளில் அவ் ஊருக்கு 'மறைக்காடு' என்ற பெயர் சூட்டினர். அதுவே பின்னாளில் வேதங்களே மரங்களாக மாறிநின்று இறைவனைப் போற்றுகின்றன என்பதாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டு விட்டது. இயற்கை நிகழ்வுகளை இறைவன்மேல் சார்த்திக் கூறுவதுடன் நின்றுவிடாமல் பின்னர் அதைப் புராணமாக்குவதும் மக்களின் இயல்புதான் என்பதற்கு மறைக்காடு ஒரு நல்ல சான்றாகும்.

தீ.....தான்......சிவம் !

முன்னுரை:

யார்....யார்....சிவம்?
நீ...நான்...சிவம்!

அன்பே சிவம் என்னும் தமிழ்த் திரைப்படத்தில் வருகின்ற மேற்காணும் பாடல் வரிகளை நம்மில் பலர் கேட்டு மகிழ்ந்திருக்கலாம். இதைப் போலவே அமைந்தது தான் இந்தக் கட்டுரையின் தலைப்பும்.

யார் .... யார் ..... சிவம்?
தீ.... தான் ...... சிவம்!

ஆம், சிவம் என்பது தீயின் வடிவமே என்பதை ஆதாரங்களுடன் நிறுவுவதே இக் கட்டுரையின் நோக்கமாகும். சைவ இலக்கியங்களிலும் சிவன் தீயின் வடிவாகப் போற்றப்பட்டிருக்கிறார். சில பாடல்களில் சிவனை நேரடியாக தீயின் வடிவாகவும் சிலவற்றில் மறைமுகமாகவும் கூறியிருக்கின்றனர். இதைப் பற்றிக் கீழே விளக்கமாகக் காணலாம்.

பொன்னார் மேனியன்:

சுந்தரமூர்த்தி நாயனாரால் பாடப்பட்ட பல அருமையான பாடல்களில் கீழ்க்காணும் தேவாரப் பாடலை அறியாதவர் இருக்க முடியாது என்றே கூற்லாம்.

பொன்னார் மேனியனே புலித்தோலை அரைக்கசைத்து
மின்னார் செஞ்சடைமேல் மிளிர்க்கொன்றை அணிந்தவனே
மன்னே மாமணியே மழபாடியுள் மாணிக்கமே
அன்னே உன்னையல்லால் இனியாரை நினைக்கேனே.: தேவாரம்: 239

திருமழபாடியிலுள்ள ஈசனை மேற்காணும் பாடலில் தீயின் வடிவமாகவே கண்டு பாடுகிறார் சுந்தரர்.  இதைப் பற்றிக் கீழே விளக்கமாகக் காணலாம்.

தீயானது பற்றி எரியும் போது அதன் மையத்தில் வெளிர்பொன் நிறம் ஒளிரும். தீயின் இந்த மையப் பகுதியினை சிவனின் உடலாக உருவகப்படுத்தி 'பொன்னார் மேனியன்' என்றார் சுந்தரர். அருகில் உள்ள படம் இதை விளக்கும்.





தீயானது கங்கு நிலையில் கனன்றுகொண்டு இருக்கும் போது அதன் மேற்புறத்தில் சில இடங்களில் கரிந்துபோய் பார்ப்பதற்கு கருப்பும் சிவப்புமாகத் தோன்றும். இந்த கங்குதான் தீயின் அடிநிலை அதாவது முதல்நிலை. இதிலிருந்து தான் தீ வெளிப்படுகிறது. இந்த கங்கினை நோக்கிய சுந்தரருக்கு உடல் முழுவதும் கருநிறக்  கோடுகளைக் கொண்ட புலியின் ஞாபகம் வருகிறது.  இதனால் இந்த கங்கினை, ஈசன் தன் இடையில் அணிந்திருக்கும் புலித்தோலாக உருவகப்படுத்திக் கூறுகிறார் சுந்தரர். அருகில் இருக்கும் இரண்டு படங்களையும் ஒப்பு நோக்கினால் இது எளிதின் விளங்கும்.

பற்றி எரிகின்ற தீயின் நுனி நாக்குகளைப் பார்த்தால் அவை செம்பழுப்பு வண்ணத்தில் ஒளிர்வதைக் காணலாம். மேலும் அவை ஓரிடத்தில் நிலையாக இராமல் அங்குமிங்கும் பரந்து திரிந்த வண்ணமாக இருப்பதையும் காணலாம். தீயின் இந்த புற நாக்குகளையே 'மின்னார் செஞ்சடை' என்கிறார் சுந்தரர். செம்பழுப்பு வண்ணத் தீயின் நாக்குகளை நடராஜரின் செம்பழுப்பு வண்ண சடாமுடியாக உருவகப்படுத்துகிறார் சுந்தரர். ஆம், பரந்து விரிந்து எரிந்து கொண்டிருக்கும் தீயினை, தலைமுடி அங்குமிங்கும் பறக்கக் கூத்தாடும் நடராஜராகக் காண்கிறார். அருகில் உள்ள படம் இதை தெளிவாக்கும்.

அடுத்து ஈசன் தன் செஞ்சடைமேல் கொன்றை மாலையை அணிந்துள்ளதாகக் கூறுகிறார். இந்த மாலையானது தீயின் எப்பகுதியினைக் குறிப்பிடுகிறது?. அருகில் இருக்கும் தீயின் படத்தைப் பார்த்தால் இது விளங்கும். தீயின் செம்பழுப்பு வண்ண புறநாக்குகளின் கீழாகவும் தீயின் மையப்பகுதிக்கு மேலாகவும் அடர்மஞ்சள் நிறத்தில் வளைந்து வளைந்து செல்லும் ஒரு மாலை போன்ற ஒரு பகுதி தெரிகிறதே அதைத்தான் 'கொன்றை மாலை' என்று குறிப்பிடுகிறார் சுந்தரர். அருகிலுள்ள கொன்றை மலரின் படம் இதை இன்னும் தெளிவாக்கும்.

இப்படி, ஈசனின் உடல், சடாமுடி, அணிந்திருக்கும் ஆடை, புனைந்திருக்கும் மலர் என்று நால்வகைப் பொருட்களையும் தீயின் வெவ்வேறு பகுதிகளுடன் உருவகப்படுத்தியே மேற்காணும் பாடலில் அவர் பாடியிருக்கிறார் என்பதை அறிய முடிகிறது.

சிவனுக்கு எட்டு தோள்களா?:

சுந்தரர் மட்டுமல்ல, மணிவாசகப் பெருமானும் ஈசனை தீயின் வடிவாகவே கண்டு வழிபடுகிறார். கீழ்க்காணும் பாடலில் சிவனுக்கு எட்டு தோள்களும் மூன்று கண்களும் இருப்பதாகப் பாடுகிறார்.

அன்றே என்றன் ஆவியும் உடலும் உடைமை எல்லாமும்
குன்றே அனையாய் எனையாட்கொண்ட போதே கொண்டிலையோ
இன்றோர் இடையூறு எனக்குண்டோ எண்டோள் முக்கண் எம்மானே
நன்றே செய்வாய் பிழைசெய்வாய் நானோ இதற்கு நாயகமே.

- திருவாசகம்: குழைத்த பத்து.

கேட்போர் மனதை அப்படியே உருக்கிவிடும் தன்மை வாய்ந்த இப்பாடலின் மூன்றாம் வரியில் ஈசனுக்கு எட்டு தோள்களும் மூன்று கண்களும் இருப்பதாகக் கூறுகிறார். சிவனுக்கு நெற்றிக்கண்ணையும் சேர்த்து மூன்று கண்கள் இருப்பது அனைவரும் அறிந்ததே. இதைப் பிற நாயன்மார்களும் புலவர்களும் பாடியுள்ளனர். ஆனால் சிவனுக்கு எட்டு தோள் என்று இப்பாடலில் மாணிக்கவாசகர் பாடுவது ஏன்?. இதைப் பற்றிக் கீழே காணலாம்.

தோள் என்பது புயத்தை மட்டுமின்றி கண்ணைச் சுற்றியுள்ள விளிம்புப் பகுதியையும் குறிக்கும் என்று முன்னர் ' தோள் என்றால் என்ன?' என்ற ஆய்வுக்கட்டுரையில் ஆதாரங்களுடன் கண்டுள்ளோம். இப் பாடலில் வரும் தோள் என்ற சொல்லும் கண்விளிம்பு என்ற் பொருளில் தான் ஆளப்பட்டுள்ளது. இப் புதிய பொருளின்படி சிவனுக்குக் கண்விளிம்புகள் எட்டு என்ற புதிய விளக்கம் பெறப்படுகிறது. இது எவ்வாறு என்று கீழே காணலாம்.

அருகில் உள்ள சிவனின் படத்தைப் பாருங்கள். தவநிலையில் அமர்ந்திருக்கும் அவரது நெற்றிக்கண்ணானது முழுமையாக மூடிய நிலையில் இருக்கிறது. இக்கண்ணிற்கு மேல், கீழ் என்று இரண்டு விளிம்புகள் உண்டு. கீழிருக்கும் இரண்டு கண்களோ பாதி மூடி பாதி திறந்த நிலையில் இருக்கின்றன. இக் கண்கள் ஒவ்வொன்றிற்கும் மேல், இடை, கீழ் என்று மூன்று விளிம்புகள் உண்டு. ஆக இந்த மூன்று கண்களின் விளிம்புகளையும் கூட்டினால் மொத்தம் எட்டாக வருவதைக் காணலாம்.





நெற்றிக்கண் = 2 விளிம்புகள்
வலக்கண் = 3 விளிம்புகள்
இடக்கண்= 3 விளிம்புகள்

மொத்தம்= 2+3+3 = 8 விளிம்புகள்.

சிவன் முகம்:

ஈசனின் முகத்தில் மூன்று கண்களும் அக் கண்களுக்கு மொத்தம் எட்டு விளிம்புகளும் உண்டு என்று மேலே கண்டோம். இந்த உருவ அமைப்பு எதனைக் குறிக்கிறது? இதற்கும் சிவனின் தீ வடிவத்திற்கும் என்ன தொடர்பு இருக்க முடியும்?. இதைப் பற்றிக் கீழே காண்லாம்.

சிவன் தீயின் வடிவம் என்று முன்னர் கண்டோம். எனில் சிவனுடைய மூன்று கண்களும் அவற்றின் எட்டு விளிம்புகளும்  தீயுடன் தொடர்புடையதாய்த் தானே இருக்க முடியும்?. ஆம்! இந்த மூன்று கண்களும் தீயின் மூன்று வகையான தொழில்களையே குறிக்கின்றன. படைத்தல், அழித்தல், காத்தல் என்ற முத்தொழில்களையே சிவனின் மூன்று கண்களாகக் கூறுகிறார் மணிவாசகர். இம் மூன்று தொழில்களும் தீக்குரிய மூன்றுவித தொழில்களே ஆகும். ஆம், அழித்தல் மட்டுமின்றி தீயானது ஆக்கல் மற்றும் காத்தல் பணிகளையும் செய்கிறது.


இதற்கு சான்றாக கதிரவனைக் கூறலாம். ஆம், கதிரவனும் பன்னெடுங்காலமாக எரிந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு தீப்பிழம்பு தானே.! இக் கதிரவனே பூமியில் உயிர்களின் பிறப்பிற்கு மூலகாரணமாக விளங்குவது நாம் அனைவரும் நன்கு அறிந்ததே. உயிர்களின் படைப்பிற்கும் அவற்றின் வாழ்வுக்கும் காரணமாய் இருக்கும் கதிரவனே அவற்றை அழிக்கவும் செய்கிறான்.

கதிரவன் என்னும் தீயின் இந்த மூன்று தொழில்களையே ஈசனின் மூன்று கண்களாகக் கூறுகிறார் மணிவாசகப்பெருமான். இதன் மூலம் கதிரவனையே அவர் சிவனாக போற்றியிருப்பதும் தெள்ளிதின் விளங்கும். இனி ஈசனின் எட்டு தோள்களைப் பற்றிக் காணலாம்.

தோளும் கோளும்:

முறையான அறிவியல் கல்வி பயின்றிராத போதும் இறை அருளாளர்கள் சிறந்த வானியல் அறிவு பெற்றிருந்தார்கள் என்பதற்கு மேற்காணும் பாடலையே ஒரு காட்டாகக் கூறமுடியும். ஆம், நமது பால்வீதி மண்டலத்தின் நடுவில் கதிரவன் இருக்க அதைச் சுற்றிலும் எட்டு கோள்கள் இருக்கும் இயற்கை அமைப்பினை உணர்ந்த மணிவாசகர், கதிரவன் என்னும் தீயினை சிவனாகவும், அதைச் சுற்றியுள்ள எட்டு கோள்களை சிவனின் எட்டு தோள்களாகவும் இப்பாடலில் உருவகப்படுத்துகிறார்.

புதன், வெள்ளி, பூமி, செவ்வாய், வியாழன், சனி, யுரேனஸ், நெப்டியூன் என்ற எட்டு கோள்களும் கதிரவனின் எட்டு ஆற்றல் விளிம்புகளாக (ஆளும் இடங்கள்) செயல்பட்டுக் கொண்டிருப்பதாக அவர் கூறுகிறார். ஏனென்றால் கதிரவன் என்னும் பெருந்தீயிடமிருந்து வெளிப்படும் ஆற்றலை இக்கோள்களே உள்வாங்கிப் பெருக்குகின்றன. இந்த எட்டு கோள்களின் மீதும் கதிரவன் நேரடியாக ஆட்சி செய்கிறது. ஆனால் இந்த கோள்களின் கணக்கில் சந்திரன் வராதா? என்றால் வராது. ஏனென்றால் சந்திரன் பூமியினுடைய ஒரு துணைக்கோள். பூமியைப் போலவே பால்வீதி மண்டலத்தில் பல கோள்களுக்குத் துணைக்கோள்கள் உண்டு. இவற்றையெல்லாம் கணக்கில் கொள்ள முடியாது. ஏனென்றால் இத் துணைக்கோள்களின் இயக்கமானது அவற்றின் கோள்களைச் சார்ந்தே அமைந்திருக்கிறது.

இதுவரை கண்டவற்றில் இருந்து மணிவாசகர் மேற்காணும் பாடலில் பாடிய மூன்று கண்ணும் எட்டு தோளும் முறையே தீயின் முத்தொழில்களையும் எட்டு ஆற்றல் விளிம்புகளையுமே குறித்து நிற்கிறது என்பதை தெள்ளிதின் அறியலாம்.

சிவலிங்கம்:

ஈசனின் திருக்கோயில்களில் மூலவராக இருப்பது பெரும்பாலும் லிங்க வடிவமே ஆகும். இந்த லிங்க வடிவத்தின் பொருள் என்ன? இதுவும் தீயின் வடிவம் தானா? என்பதைப் பற்றி இங்கே காணப் போகிறோம்.

நாம் முன்னரே கண்டதைப் போல ஈசனின் லிங்க வடிவமும் எரிந்து கொண்டிருக்கும் தீயின் வடிவமே ஆகும். பொதுவாக லிங்க வடிவத்தில் மூன்று பகுதிகள் உண்டு. முதலாவது அடிப்பகுதி. அதற்கு மேல் ஆவுடை. அதற்கு மேல் தண்டுப் பகுதி. இதில் அடிப்பகுதியானது விளக்கு வைக்கப்படும் மணை (கட்டை) யாகும். ஆவுடை என்பது அகல் விளக்காகும். தண்டு என்பது விளக்குத் தீ ஆகும். ஆம், எரிந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு விளக்குத் தீயின் வடிவாக ஈசனை உணர்த்தவே கோயிலில் ஈசனுக்கு லிங்க வடிவம் கொடுத்தனர் பெரியோர்.

பரந்து விரிந்து எரிகின்ற பெருந்தீயினை தலைவிரித்துக் கூத்தாடும் நடராஜரின் வடிவாகக் காட்டிய பெரியோர் ஏன் அதனை மூலவராகக் கொள்ளாமல் ஒரு சிறிய விளக்குத் தீயினைக் கொள்ள வேண்டும்?. இதைப்பற்றிக் கீழே காணலாம்.

அழல் உருவான சிவம்:

சைவ இலக்கியங்களில் பல சிவனை அழல் வடிவமாகவே பாடியுள்ளன. சிவபெருமான் நீண்டதோர் அழல் உருவாக வடிவெடுத்து நின்றதையும் இந்த அழலின் அடியைத் தேடி திருமாலும், முடியைத் தேடி பிரமனும் சென்று காண முடியாமல் திரும்பியதையும் கீழ்க்காணும் தேவாரப் பாடல் கூறுகிறது.

அரிஅயன் தேடும் அடிமுடி காணா
...அழலுரு வாய்நெடி துயர்ந்தாய்
வரியதள் உடையாய் மான்மழு தீயும்
...மகிழ்வுடன் கரமதில் கொண்டாய்
வரிசையில் துயர்செய் வருவினை தாங்கும்
...மனதையும் தந்தருள் செய்வாய்
பரிமளக் கொடிப்பூ படர்ந்திடும் பொழில்சூழ்
...பராய்த்துறை மேவிய பரனே....8

இப்படி கட்டுக்கடங்காத ஓர் ஆற்றலின் வடிவாக விளங்கும் ஈசனை ஒரு கட்டுக்குள் கொண்டுவரும் முயற்சியின் விளைவாகத் தோன்றியதே லிங்க வடிவமாகும்.

ஈசன் தானே ஒரு அளப்பெரும் ஆற்றலாய் எங்கும் விரிந்து பரந்திருந்தாலும் அவனை நமக்குள் எழுப்புவதன் மூலம் நாம் அவன் பதத்தை எளிதின் அடைய முடியும் என்பதை உணர்ந்த பெரியோர் அதனை மக்களுக்கு உணர்த்தவே லிங்க வடிவம் கொடுத்தனர். ஆம், ஆசை, சினம் போன்ற உணர்வுகளை மேலெழும்ப விடாமல் கீழே அழுத்தி ( மணை), வயிறே அகல் விளக்காக, விந்து என்னும் உயிர்நீரே எண்ணையாக எரித்தால் சிவம் என்னும் தீ அங்கு தோன்றும். இத் தீயினை தொடர்ந்து எரியச் செய்வதன் மூலம் உயிர்கள் முக்தி பெறலாம். மேலும் இத் தீயானது குண்டலி எனப்படும் வட்ட வடிவ அடிவயிற்றுப் பகுதியின் நடுவில் தோன்றுவது. இந்த குண்டலியைத் தான் சிவலிங்கத்தைச் சுற்றியுள்ள ஒரு பாம்பின் வடிவாகக் கோயில்களில் காட்டினர் பெரியோர்.

மண்ணுலகில் பிறந்த உயிர்கள் யாவும் இத் தீயினை எழுப்பி உய்ய வேண்டும் என்னும் உயரிய நோக்கத்தை வலியுறுத்தவே கோவில்களில் சிவலிங்க வழிபாடு தோன்றியது. ஆனால் நாளடைவில் சிவலிங்க வடிவத்தின் தத்துவம் தவறாகக் கொள்ளப்பட்டு பல கீழ்த்தரமான விளக்கங்களும் இன்று உலா வருவது வேதனையானது.

                                 .............தொடரும்.

மாசில் வீணை (75 ஆம் கட்டுரை)

முன்னுரை:

ஒளியின் வடிவாய் அண்டவெளி எங்கும் நிறைந்திருக்கும் சிவபரம்பொருளைப் போற்றிப்பாடிய பலருள்ளும் தேவார நால்வராகிய அப்பர், சுந்தரர், சம்பந்தர், மாணிக்கவாசகர் ஆகியோர் குறிப்பிட்டுச் சொல்லத் தக்கவர்கள். ஏனென்றால் இவர்களது பாடல்கள் கற்போரையும் பாடுவோரையும் நெஞ்சம் கரைந்துருகச் செய்து சிவபக்தனாக்கி விடும் தன்மை கொண்டவை. இவர் நால்வருள்ளும் வயதில் மூத்தவரும் இறை அனுபவம் மிக்கவருமாகிய அப்பரின் பாடல்கள் மிகவும் இனிமையானவை.

மருள்நீக்கியார் என்ற இயற்பெயர் கொண்ட இவர் துவக்கத்தில் சமண சமயம் தழுவி தருமசேனர் என்ற பட்டப்பெயர் பெற்றார். பின்னர் சூலைநோயினால் சிவ பக்தனாக மாறினார். சிவபக்தனாக மாறியமைக்காக அவர் பட்ட துன்பங்கள் கொஞ்ச நஞ்சமல்ல.. சமணர்கள் செய்த சூழ்ச்சியால் அரசனால் சுண்ணாம்புக் காளவாசலுக்குள் (நீற்றறை) சிறை வைக்கப்பட்டார். கடுமையான வெப்பமும் சுண்ணாம்பின் கார நெடியும் எந்த ஒரு சாதாரண மனிதனையும் சிலமணி நேரம் கூட உயிரோடு விட்டு வைக்காது. என்ன ஆச்சரியம்! சிவன் அருளால் திருநாவுக்கரசர் ஏழு நாட்களுக்குப் பின்னும் நீறறறையில் இருந்து உயிரோடு வெளி வந்தார். சொக்கலிங்கத்தின் அருளால் நீற்றறை அவருக்கு சொர்க்கலோகம் ஆனது. திருநாவுக்கரசர் நீற்றறைக்குள் தனது அனுபவம் எப்படி இருந்தது என்று கூறுவதைப் பாருங்கள்.

இறையருள் தந்த இன்பங்கள்:

மாசில் வீணையும் மாலை மதியமும்

வீசு தென்றலும் வீங்கிள வேனிலும்

மூசு வண்டறை பொய்கையும் போன்றதே

ஈசன் எந்தை இணையடி நீழலே.

இப்பாடலுக்குத் தற்போது கூறப்படும் பொருள் இதுதான்: " மாசில் வீணை காதிற்கு இன்பம். மாலை மதியம் கண்ணிற்கின்பம். வீசு தென்றல் மூக்கிற்கு நறுமணம் சேர்த்து இன்பம் நல்கும். வண்டு அறை பொய்கை நாவிற்கு இன்பம். (நீரினால்) இளவேனில் மெய் உடலுக்கு இன்பம். இவ்வாறு ஐம்பொறிகளாகிய மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி எனும் ஐம்பொறிகளின் வாயிலாக சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் என்னும் ஐம்புல இன்பம் நுகர்தல் உலகியல், இதேபோன்று பொறி புலன் இன்றி உயிர் நேரே அனுபவிக்கும் இன்பமே இறையின்பம். சிற்றின்பம் சிறுகாலை இன்பம். பேரின்பம் - என்றும் மாறுபாடு இல்லாது நிலைத்திருப்பது. அதற்கு உலகியல் சிற்றின்பங்களைக் காட்டித்தான் சாதாரண மக்கட்கு இறை இன்பத்தை உணர்த்த இயலும். அந்தமுறையில் அப்பர் நீற்றறையில் தாம் அனுபவித்த இறையின்பத்தை உலகியலோடு இணைத்துச் சுவைபட அருளியுள்ளமை அறிந்து இன்புறத்தக்கது. "

உரைத்தவறுகள்:

மேற்காணும் உரையில் சில தவறுகள் உள்ளன. அவற்றை ஒவ்வொன்றாகப் பார்ப்போம்.

மாசில் வீணை காதிற்கு இன்பம். - இக்கருத்து சரியானது.

மாலை மதியம் கண்ணிற்கு இன்பம் - இதுவும் சரியானதே.

வீசு தென்றல் மூக்கிற்கு இன்பம் (நறுமணத்தால்) - இது சரியல்ல. ஏனென்றால் தென்றல் காற்று தனது மென்மைத் தன்மையினால் உடலை வருடும்போது உடலுக்கு ஒரு சுகத்தைக் கொடுக்குமே அல்லாமல் மூக்கிற்கு நறுமணத்தைக் கொண்டு வராது. நறுமணமோ துர்நாற்றமோ அது தென்றல் கடந்து வரும் பாதையைப் பொருத்ததே அன்றி தென்றலுக்குரிய பொதுவான பண்பல்ல. மேலும் பாடலில் 'வீசு தென்றல்' என்று தான் உள்ளதே ஒழிய 'நறுமணம்' என்ற பொருளைக் குறிப்பதாக எந்த ஒரு சொல்லும் அதனுடன் இல்லாதது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆக, வீசு தென்றல் மூக்கிற்கு நறுமணம் தரும் என்ற கருத்து ஏற்புடையதல்ல.

மூசு வண்டு அறை பொய்கை நாவிற்கு இன்பம் (நீரினால்) - இந்தக் கருத்தும் ஏற்புடையதல்ல. ஏனென்றால் பொய்கை என்பது தேங்கி நிற்கும் நீரை உடைய சிறுகுளத்தைக் குறிப்பதாகும். 'மூசு வண்டு அறை பொய்கை' என்று கூறி இருப்பதால் அப் பொய்கையில் வண்டுகள் மொய்ப்பதான பல பூக்கள் பூத்துள்ளமை அறியப்படுகிறது. ஆக, நீர் தேங்கி இருப்பதாலும் அதில் பல மலர்கள் பூத்திருப்பதாலும் பொய்கை நீரானது நாட்பட்ட தன்மையினால் நிறமும் சுவையும் மாறி இருக்கும். மேலும் பொய்கையில் பாம்பு, தவளை, பூச்சிகள் போன்றவையும் வாழ்வதால் பொய்கை நீரினை யாரும் அருந்த மாட்டார்கள். எனவே மூசு வண்டறை பொய்கை நாவிற்கு இன்பம் என்னும் கருத்து தவறு என்பது பெறப்படுகிறது.

வீங்கு இளவேனில் மெய் உடலுக்கு இன்பம் - இக் கருத்தும் பொருத்தமற்றதே. ஏனெனில் இப்பாடலில் வரும் இளவேனில் என்பது பருவ காலத்தைக் குறித்து வந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. இது எவ்வாறு என்று பார்ப்போம்.

வீங்குதல் என்ற சொல்லுக்குக் கீழ்க்காணும் பொருட்கள் இருப்பதாக சென்னை இணையத் தமிழ்ப் பேரகராதி கூறுகின்றது.

வீங்கு-தல் vīṅku- , 5 v. intr. [K. bīgu.] 1. To increase in size; to become enlarged; பருத் தல். (நாமதீப. 710.) 2. To swell; பூரித்தல். மணந்தநாள் வீங்கிய தோள் (குறள், 1233). 3. To become morbidly inflamed and swollen; வீக்க முறுதல். (பொரு. நி.) 4. To grow; வளர்தல். (அக. நி.) 5. To be copious or excessive; to increase; மிகுதல். வளம் வீங்கு பெருக்கம் (பதிற்றுப். 24, 17). 6. To be close, crowded; நெருங்குதல். (சூடா.) 7. To become tight and pressing; இறுகுதல். வீங்கிறை தடக்கையின் (குறிஞ்சிப். 123). 8. To be taut and not slack; விறைப்பாய் நிற்றல். விளரூன் றின்ற வீங்குசிலை மறவர் (அகநா. 89, 10). 9. To go up; மேனோக்கிச் செல்லுதல். நாவிளிம்பு வீங்கி (தொல். எழுத். 96). 10. To become emaciated; மெலிதல். அவன் வீங்கலா யிருக்கிறான். 11. To have morbid desires; ஏக்கங்கொள்ளுதல். 12. To sleep; தூங்கு தல். (யாழ். அக.)

மேற்காணும் பொருட்களுள் ஏதேனும் ஒரு பொருளாவது இளவேனில் பருவத்தின் தன்மைகளுடன் பொருந்தி வருகின்றதா என்று பார்த்தால் ஒன்றும் பொருந்தாத நிலையே காணப்படுகிறது. இதிலிருந்து, 'வீங்கு இளவேனில்' என்ற சொல்லில் வரும் இளவேனில் என்ற சொல் பருவகாலத்தைக் குறித்து இங்கு வரவில்லை என்பது பெறப்படுகிறது. என்றால், இளவேனில் என்பது இப்பாடலில் எதைக் குறிக்கும் என்பதைக் காணலாம்.

வேனில் என்றால் என்ன?

வேனில் என்ற சொல்லுக்குத் தற்போதிய அகராதிகள் கீழ்க்காணும் பொருளைத் தருகின்றன.

வேனில்¹ veṉil, n. prob. வே-. 1. See வேனிற்காலம். வேனிலாயினுந் தண்புனலொழுகுந் தேனூர் (ஐங்குறு. 54). 2. Spring season; இள வேனில். 3. Heat; வெப்பம். வேனி னீடிய சுர னிறந்தோரே (அகநா. 201). 4. Mirage; கானல். (பிங்.)
வேனில்² vēṉil. , n. prob. வேய்¹-. (பிங்.) 1. Decoration; ஒப்பனை. 2. Beauty; அழகு. 3. Splendour; பொலிவு.

திருநாவுக்கரசர், மேற்காணும் பொருட்களில் அல்லாமல், புதிய பொருளில் 'வேனில்' என்ற சொல்லைக் கையாண்டுள்ளார். அதுதான் 'பனைமரத்தின் நுங்கு' ஆகும். ஆம், வேனில் அதாவது கோடைகாலம் என்றதும் நம் எல்லோருக்கும் உடனே நினைவுக்கு வருவது 'பனைமரத்தின் நுங்கு' தானே?. இன்சுவையும் குளிர்ச்சியும் மிக்க நுங்கினை விரும்பி உண்ணாதவர் யாரே இருக்க முடியும் இவ் உலகில்?.

வேனில் என்பது முதலில் பனைமரம் என்ற பொருளிலும் பின்னர் அதன் பயனாகிய நுங்கினையும் குறிக்கப் பயன்படலாயிற்று. பனைமரம் என்ற பொருளில் இலக்கியத்தில் கீழ்க்காணும் இடங்களில் பயன்படுத்தப் பட்டுளளது.

வேனில் அருஞ்சுரம் தண்ணிய இனிய வாக - ஐங்கு: 303
தண்பத வேனில் இன்ப நுகர்ச்சி - ஐங்கு: 368

மள்ளர் அன்ன மரவந் தழீஇ மகளிர் அன்ன ஆடுகொடி நுடக்கும்
அரும்பதம் கொண்ட பெரும்பத வேனில்.. - ஐங்கு: 400

மேற்காணும் பாடல்களில் வரும் வேனில் என்பது பனைமரத்தினையும் பதம் என்பது நுங்கினையும் குறித்து வந்துள்ளன. ஐங்குறுநூற்றின் 400 ஆவது பாடலில் வரும் உவமை மிக அழகானது. கருமை நிறங்கொண்ட வீரர்களைத் தழுவி நிற்கும் மகளிரைப் போல கரிய பனைமரத்தினைச் சுற்றி மெல்லிய கொடிகள் பரந்துள்ளதைக் கூறுகின்றன அவ் வரிகள். மேலும் சில பாடல்கள்:

வேனில் ஓரிணர் தேனோடு ஊதி ஆராது பெயருந் தும்பி - - குறு. 211
நிழலுரு இழந்த வேனில் குன்றத்து - மதுரை.: 313

எரியணிந்த விளம்பிண்டி யிணரார்ந்த விடமெல்லாம்
பொரியணிந்த புன்குதிர்ந்து பூநாறுந் துறையெல்லாம்
வரியணிந்து வண்டூத வளர்கின்ற இளவேனில்
புரியணிந்த குழலீர்நுஞ் செல்வம்போற் பொலிந்ததே
- சூளாமணி

அகநானூற்றின் 333 ம் பாடல் பனைமரத்தின் மேலுள்ள வரிகள் யானையின் கரிய துதிக்கையில் உள்ள வரிகளைப் போல இருப்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.

வேனில் வெளிற்றுப்பனை போலக் கையெடுத்து
யானைப் பெருநிரை வானம் பயிரும்....

பனைமரத்தின் அருகில் இருந்த ஒரு மரத்தில் அமர்ந்திருந்த பறவை ஒன்று எதையோ உண்டுகொண்டு இருந்தது. அப்போது திடீரென காற்று வீசவும் பனைமரத்தின் நடுவில் இருந்த காய்ந்த ஓலையானது காற்றில் அசைந்து சடசடவென்று ஒலியெழுப்ப, அதைக்கேட்டு அஞ்சிய பறவை உணவை உண்ணாமல் மரத்தைவிட்டுப் பறந்துசென்ற காட்சியைக் கண்முன்னர் காட்டும் சங்கப்பாடல் வரிகள் கீழே:  

வேனில் அரையத்து இலையொலி வெரீஇ
போகில் புகா உண்ணாது பிறிதுபுலம் படரும் .. - ஐங்கு. 325


மேற்காணும் சான்றுகளில் இருந்து வேனில் என்பதற்கு தற்போதைய அகராதிகள் கூறி இருக்கும் பொருட்களைத் தவிர,

பனைமரம், நுங்கு போன்ற பொருட்களும் உண்டென்பது உறுதியாகிறது.

திருந்திய பொருள்:

மேற்கண்ட புதிய பொருட்களின் அடிப்படையில், இப்பாடலின் புதிய பொருள் பின்வருமாறு:

குற்றமிலாத வீணையின் இன்னிசையும், மாலை நேரத்து சந்திரனின் தண்ணொளியும், வீசுகின்ற தென்றலின் குளிர்ச்சியும், பருத்த இள நுங்குகளின் இன்சுவையும், மொய்க்கும் வண்டுகளின் ஆரவார மிக்க மலர்ப் பொய்கையின் வாசமும் போல எந்தையாகிய ஈசனின் திருவடி நீழல் எமக்கு (நீற்றறைக்குள்) இன்பம் நல்கியது.

நிறுவுதல்:

திருநாவுக்கரசருக்கு நீற்றறையில் நேர்ந்த அனுபவத்தினை இப்பாடல் மிக அழகான உவமைகளுடன் கூறுகிறது. பொதுவாக சுண்ணாம்பு சுடப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒரு நீற்றறைக்குள் சிறை வைக்கப்படும் ஒருவரது ஐந்து புலன்களும் சொல்லொணாத வேதனைகள் அடையும் என்பது அனைவரும் அறிந்த உண்மை. ஆனால், இங்கே சிவபெருமானின் அருளால் திருநாவுக்கரசருக்கு எவ்வித வேதனைகளும் ஏற்படவில்லை. மாறாக, ஐந்து புலன்களுக்கும் நல்ல விருந்து கிடைத்ததாகச் சொல்கிறார் அவர். இந்த ஐம்புல விருந்துகளைப் பற்றியும் ஒவ்வொன்றாகக் கீழே காணலாம்.

முதலில், இப்பாடலில் வரும் வேனில் என்னும் சொல்லுக்கு நுங்கு என்ற பொருள் எவ்வளவு பொருத்தமாயுள்ளது என பார்ப்போம.

வீங்கு இள வேனில் = பருத்த இள நுங்கின் சுவை

நுங்கில் இள நுங்கு, கல் நுங்கு என இருவகை உண்டு. இதில் இள நுங்கானது தொட்டால் மெதுவாக இருக்கும். உள்ளே இன்சுவையுடைய நீரைக் கொண்டிருக்கும். கல் நுங்கானது முதிர்ந்த தன்மையுடன் தொட்டால் கல் போல கடினமாக இருக்கும். இதில் நீர் இருக்காது. கடித்தால் தேங்காயைப் போன்ற சுவையுடன் இருக்கும். மக்கள் பெரும்பாலும் விரும்பிச் சுவைப்பது இள நுங்கினையே. ஏனென்றால் இதன் நீரானது மிக இனிய சுவையுடன் கோடைகாலத்தில் உண்டாகும் உடல் சூட்டைக் குறைக்கும் அளவுக்கு குளிர்ச்சியும் கொண்டிருக்கும். திருநாவுக்கரசர் நீற்றறையில் இருக்கும்போது சுண்ணாம்பின் காரநெடியால் அவரது நாக்கில் கொப்புளங்களோ புண்களோ உண்டாகவில்லை; மாறாக ஈசனின் அருளால் அவரது நாக்கில் இள நுங்கின் இன்சுவை உடைய நீர் ஊறிற்றாம். என்னே ஈசனின் அருள்!.

மாசில் வீணை = குற்றமில்லாத வீணையின் இசை

இசைக்கருவிகள் பலவற்றுள்ளும் வீணைக்கென்று தனிச்சிறப்பு உண்டு. இதன் இசை கேட்பவர் நெஞ்சை நெகிழ்த்தி விடும். கலைமகள் கையிலும் இந்த வீணையே உள்ளது. வீணையிலும் குற்றமில்லாத வீணை அதாவது பிசிறில்லாமல் தெளிவாக இசைக்கும் வீணையின் இசை செவிக்கு பேரின்பம் தருவதாகும். பொதுவாக ஒரு சுண்ணாம்புக் காளவாசலில் சுண்ணாம்பு சுடப்படும் போது வெடிக்கும் சப்தமும், கொதிக்கும் சப்தமும் கலந்த நிலையில் கேட்பவரது காதும் மனதும் புண்ணாகி விடும். ஆனால், திருநாவுக்கரசருக்கோ அப்படி ஒரு நிலை ஏற்படவில்லை. இறைவனின் அருளால் அவரது காதில் குற்றமில்லாத வீணையின் இனிய இசையே கேட்டதாம். என்னே பரமனின் அருள்!

மாலை மதியம் = மாலை நேரத்து சந்திர ஒளி

அதென்ன மாலை நேரத்து சந்திர ஒளி?. சந்திரனின் ஒளியானது இரவு முழுக்க நமக்குக் கிடைத்தாலும் மாலை நேரத்தில் ( 6 மணி முதல் 10 மணி வரை) கிடைக்கும் முதல் ஒளியினையே நாம் பெரும்பாலும் காண்கிறோம. நிலாச்சோறு காட்டி ஊட்டுவதில் இருந்து காதலர்கள் ஒன்றாகக் கூடி கண்ணுற்று மகிழ்வது வரை நிகழும் நிகழ்ச்சிகள் எல்லாம் 10 மணிக்குள் முடிந்துவிடும். அதன்பின்னர் சாமப்பொழுது ( 10 மணி முதல் 2 மணி வரை) துவங்கி விடுவதால் பெரும்பாலும் தூங்கச் சென்று விடுவர். எனவே தான் மாலை நேரத்து சந்திரன் இங்கு பேசப்படுகிறான். பொதுவாக சுண்ணாம்புக் காளவாசலில் ஒருவர் மாட்டிக் கொண்டால், அதிலிருந்து வெளிப்படும் வெப்பம் மிகுந்த புகையினால் கண்களைத் திறந்து பார்க்கவே முடியாது. ஆனால் திருநாவுக்கரசருக்கோ வேறு மாதிரியான காட்சி தெரிகிறது. அவருக்கு புகை மண்டலம் தெரியவில்லை. மாறாக, கண்ணிற்கினியதாய் மாலை நேரத்து சந்திரனின் ஒளியைப்போல தெளிவான இனிமையான காட்சி தெரிகிறது. என்னே ஈசனின் அருள்!

வீசு தென்றல் = வீசுகின்ற தென்றல் காற்றின் குளுமை

கொண்டல், கோடை, தென்றல், வாடை என்ற நால்வகைக் காற்றுள்ளும் தென்றல் காற்று இதமானது மட்டுமின்றி குளுமையானதும் கூட. இதைப்பற்றி தொல்தமிழகம் - பகுதி 1 என்ற ஆய்வுக் கட்டுரையில் விரிவாகக் கண்டுள்ளோம். இனி, நீற்றறையில் சிக்கிக்கொண்ட ஒருவருக்கு அதிலிருந்து வரும் வெப்பக் காற்றினால் அவரது உடல் படும்பாடு சொல்லொணாதது. ஆனால் திருநாவுக்கரசருக்கோ அந்த நீற்றறையில் வெப்பமே தெரியவில்லையாம். மாறாக நீற்றறைக்குள் தென்றல் வீசுவதைப் போல இதமாகவும் உடலுக்குக் குளுமையாகவும் இருந்ததாகச் சொல்கிறார். அட, இதல்லவா ஈசனின் அருள்!

மூசு வண்டறை பொய்கை = மொய்க்கும் வண்டுகள் ஆரவரிக்கும் குளத்து வாசனை

பொதுவாக பொய்கை என்றாலே அதில் அல்லி, தாமரை முதலான பல நீர்ப்பூக்கள் பூத்திருக்கும். இப் பூக்களினால் கவரப்பட்ட வண்டுகள் அப்பூக்களைச் சுற்றிப் பறந்தவாறு அங்குமிங்கும் திரிந்து கொண்டு ஒலி எழுப்பிக் கொண்டிருக்கும். பலவிதமான பூக்களின் நறுமணக் கலவையால் பொய்கைக்கு அருகில் சென்றாலே ஒருவித நறுமண வாசனையை அறிய முடியும். பொதுவாக நீற்றறைக்குள் சுண்ணாம்பின் காரநெடிதான் இருக்கும். இந்தக் காரநெடியால் மூக்கு புண்ணாகி எரிவதுடன் மூச்சடைப்பும் ஏற்படும். ஆனால், திருநாவுக்கரசருக்கோ நீற்றறைக்குள் ஒரு பொய்கையின் மலர் வாசனையே கிடைத்ததாம். நறுமணமிக்க பல பூக்களின் வாசனையை முகர்ந்ததாகக் கூறுகிறார். என்னே சிவனருள்! என்னே சிவனருள்!

முடிவுரை:

இப்படி ஐந்து புலன்களும் வெந்து போகும்படியான ஒரு சுண்ணாம்புக் காளவாசலுக்குள் தள்ளப்பட்ட திருநாவுக்கரசருக்கோ இறையருளால் ஐந்து புலன்களும் மகிழ்ந்து இன்புறுமாறு ஒரு பெரிய விருந்து கிடைத்தது. சுண்ணாம்புக் காளவாசல் அன்றி வேறு ஒரு சாதாரண சிறைக்குள் அவரை அடைத்திருந்தாலும் இப்படி ஒரு ஐம்புலன் விருந்து கிடைத்திருக்காது என்றே சொல்லலாம். ஏனென்றால் சுண்ணாம்புக் காளவாசலில் தான் ஐந்து புலன்களுக்கும் தீங்கு விளைவிப்பதான புகையும் வெப்பமும் ஒலியும் ஒருங்கே இருக்கும். இந்த நீற்றறையில் என்ன நடந்திருக்கும் என்பதை சற்று கற்பனை செய்து தான் பார்ப்போமே.

நீற்றறைக்குள் சிறைவைக்கப்பட்டதும் திருநாவுக்கரசர் திடுக்கிட்டுப் போகிறார். வெப்பமிக்க சுண்ணாம்புப் புகையினால் அவரால் கணகளையே திறக்க இயலவில்லை. கண்களை மூடிக் கொள்கிறார். உடல் சுடுகிறது. நா வறள்கிறது. மூக்கில் சுண்ணாம்புப் புகை புகுந்து துன்புறுத்துகிறது. சுண்ணாம்பு வெடிக்கும் ஒலியும் கொதிக்கும் ஒலியும் காதில் புகுந்து வேதனைப் படுத்துகிறது. இனி சிவனே கதி என்று கண்களை மூடிய நிலையிலேயே அமர்ந்து ஈசனின் ஐந்தெழுத்து மந்திரத்தை ஓதத் துவங்குகின்றார். நேரம் கடக்கிறது. எவ்வளவு நேரம் சிவ மந்திரத்தில் ஈடுபட்டிருந்தாரோ அவருக்கே தெரியவில்லை. திடீரென்று இதுவரை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வெடியொலியும் கொதியொலியும் அடங்கி விட்டிருந்தது. எங்கிருந்தோ இனிமையான வீணையின் இசை அவரது காதில் கேட்கிறது. துணுக்குற்ற அவர் கண்களைத் திறந்து பார்க்கிறார். என்னே ஆச்சர்யம்! அவர் முன் இருந்த புகை மண்டலம் போய் இப்போது நிலா ஒளிவீசிக் கொண்டிருந்தது. அந் நிலவொளியைக் கண்டு அவர் மகிழ்ந்திருக்கும் நேரத்தில் தென்றல் அவரை 'சுகமா?' என்று நலம் விசாரித்துச் செல்கிறது. திருநாவுக்கரசரின் உடல் குளிர்கிறது. சூழல் முற்றிலும் மாறிப்போன மகிழ்ச்சியில் அவரது நாவில் நீர் ஊறுகிறது. அட, இந்த உமிழ்நீர் ஏன் இன்று இளநுங்கின் நீரைப் போல் இனிக்கிறது? என்று மயங்குகிறார் திருநாவுக்கரசர். ஈசன் நமக்கு அருளிவிட்டானோ? என்ற ஐயம் தோன்றுகிறது அவர் மனதில். ஆம் என்று அவருக்குப் பதிலளிப்பதைப் போல அவரது மூக்கிற்குள் நுழைகிறது பூக்களின் நறுமண வாசம். ஈசனின் அருளால் திக்குமுக்காடிப் போகிறார் திருநாவுக்கரசர். மீண்டும் கண்களை மூடிக்கொண்டு சிவ மந்திரத்தை ஓதத் துவங்குகிறார் நீற்றறையின் கதவுகள் திறக்கப்படும் வரை.

ஓங்குக திருநாவுக்கரசர் புகழ்!          ஓங்கி வளர்க அவர்தம் தமிழ்!
...............................................................................................................................